پرورش اندام

بررسی راه های درمان آرتریت مچ دست هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد، اما تعدادی روش درمانی وجود دارد که ممکن است به کاهش دفعات بروز علائم و تسکین درد و از دست دادن عملکردی که ممکن است باعث آن شود، کمک می کند. در این مطلب سایت دکتر مسعود اعتدالی متخصص کایروپراکتیک راه های درمان آرتریت مچ دست را مورد بررسی قرار می دهیم. روش های درمانی غیر جراحی آرتریت مچ دست به طور کلی، درمان اولیه آرتریت ماهیتی غیر جراحی دارد و برای کمک به حداقل رساندن علائم طراحی شده است. گزینه های درمانی غیر جراحی عبارتند از: تزریق استروئید: کورتیزون یک عامل ضد التهابی قوی است که می توان آن را به داخل مفصل دچار آرتریت تزریق کرد. اگرچه تزریق کورتیزون می تواند باعث تسکین و کاهش التهاب شود، ممکن است اثرات آن موقتی باشند. اصلاح فعالیت: محدود کردن یا متوقف کردن فعالیت های تشدید کننده درد، نخستین مرحله تسکین علائم محسوب می شود. بی حرکت سازی: استفاده از یک اسپلینت مچ دست برای مدتی کوتاه به حمایت از مفصل کمک می کند و موجب کاهش فشار وارده بر آن در اثر استفاده مکرر و فعالیت ها می شود. داروها: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپیرین، ناپروکسن، و ایبوپروفن می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را می توان مستقیما در پوست ناحیه مفصلی استفاده کرد. ورزش: تمرین های ورزشی خاص به بهبود دامنه حرکتی و عملکرد مچ پا کمک خواهد کرد. پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند در تهیه یک برنامه ورزشی برآورده کننده نیازهای اختصاصی شما کمک کند. سایر روش های درمانی برای آرتریت مچ دست این روش ها ممکن است شامل “خیساندن کنتراست” آب گرم و سرد برای کمک به کاهش تورم باشند. اگر علائم آرتریت روماتوئید توسط روش ها, ...ادامه مطلب

بررسی تشخیص انواع آرتریت نوجوانی آرتریت نوجوانی یک بیماری خودایمنی محسوب می شود. این بدان معنی است که بدن به سلول ها و بافت های سالم خودی حمله می کند. در ادامه این مطلب سایت دکتر مسعود اعتدالی متخصص کایروپراکتیک تشخیص انواع آرتریت نوجوانی را مورد بررسی قرار می دهیم. آرتریت از التهاب مفصلی مداوم در چهار مرحله حاصل می شود: التهاب مفصل سفتی مفصل (کنتراکچر) آسیب مفصل تغییر در رشد مفصل در برخی موارد، علائم آرتریت نوجوانی خفیف است و به بیماری و دفورمیتی مفصلی بیشتر پیشروی نمی کند. آرتریت نوجوانی در موارد شدید، می تواند آسیب مفصلی و بافتی شدیدی ایجاد کند. همچنین می تواند مشکلاتی در رشد و نمو استخوان ایجاد کند. تا سال ها اعتقاد بر این بود که بیشتر کودکان در نهایت از آرتریت نوجوانی فراتر می روند. اکنون مشخص شده است که نیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی ۱۰ سال پس از تشخیص دارای آرتریت فعال خواهند بود مگر اینکه درمان تهاجمی دریافت کنند. انواع مختلف آرتریت نوجوانی سه نوع اصلی از آرتریت نوجوانی وجود دارد. این طبقه بندی بر اساس علائم، تعداد مفاصل درگیر و وجود آنتی بادی های خاص در خون صورت می گیرد. پزشکان برای پیش بینی نحوه پیشرفت بیماری، آرتریت نوجوانی را طبقه بندی می کنند. سه نوع اصلی آرتریت نوجوانی وجود دارد: اولیگوآرتیکولار پلی آرتیکولار سیستمیک اولیگوآرتیکولار اولیگوآرتیکولار (که قبلا به آن pauciarticular می گفتند) به معنای “مفاصل اندک” است. در این نوع آرتریت نوجوانی، فقط تعداد اندکی از مفاصل درگیر می شوند. در حدود ۵۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع اولیگوآرتیکولار مبتلا هستند. دختران کم تر از ۸ سال بیش تر به آن مبتلا می شوند. در نیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوج, ...ادامه مطلب