پرورش اندام

بررسی تشخیص انواع آرتریت نوجوانی آرتریت نوجوانی یک بیماری خودایمنی محسوب می شود. این بدان معنی است که بدن به سلول ها و بافت های سالم خودی حمله می کند. در ادامه این مطلب سایت دکتر مسعود اعتدالی متخصص کایروپراکتیک تشخیص انواع آرتریت نوجوانی را مورد بررسی قرار می دهیم. آرتریت از التهاب مفصلی مداوم در چهار مرحله حاصل می شود: التهاب مفصل سفتی مفصل (کنتراکچر) آسیب مفصل تغییر در رشد مفصل در برخی موارد، علائم آرتریت نوجوانی خفیف است و به بیماری و دفورمیتی مفصلی بیشتر پیشروی نمی کند. آرتریت نوجوانی در موارد شدید، می تواند آسیب مفصلی و بافتی شدیدی ایجاد کند. همچنین می تواند مشکلاتی در رشد و نمو استخوان ایجاد کند. تا سال ها اعتقاد بر این بود که بیشتر کودکان در نهایت از آرتریت نوجوانی فراتر می روند. اکنون مشخص شده است که نیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی ۱۰ سال پس از تشخیص دارای آرتریت فعال خواهند بود مگر اینکه درمان تهاجمی دریافت کنند. انواع مختلف آرتریت نوجوانی سه نوع اصلی از آرتریت نوجوانی وجود دارد. این طبقه بندی بر اساس علائم، تعداد مفاصل درگیر و وجود آنتی بادی های خاص در خون صورت می گیرد. پزشکان برای پیش بینی نحوه پیشرفت بیماری، آرتریت نوجوانی را طبقه بندی می کنند. سه نوع اصلی آرتریت نوجوانی وجود دارد: اولیگوآرتیکولار پلی آرتیکولار سیستمیک اولیگوآرتیکولار اولیگوآرتیکولار (که قبلا به آن pauciarticular می گفتند) به معنای “مفاصل اندک” است. در این نوع آرتریت نوجوانی، فقط تعداد اندکی از مفاصل درگیر می شوند. در حدود ۵۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع اولیگوآرتیکولار مبتلا هستند. دختران کم تر از ۸ سال بیش تر به آن مبتلا می شوند. در نیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوج, ...ادامه مطلب