پرورش اندام

مهدی عمیدی، نامی که در دنیای کوهنوردی ایران ، با صعودهای جسورانه و صعود قله‌های مرتفع، به ویژه اورست بدون اکسیژن، گره خورده است. او که به “پلنگ برفی ایران” مشهور بود، الهام‌بخش نسل‌های جوان کوهنوردان و نمادی از فداکاری و عشق به طبیعت بود. اما سرنوشت، پایانی غم‌انگیز برای این کوهنورد جسور رقم زد. در پاییز ۱۳۹۱، در حین صعود به قله مون بلان در فرانسه ناپدید شد و راز سرنوشتش تا به امروز در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است. عشق به کوه از همان ابتدا: مهدی در سال ۱۳۵۸ در مشهد متولد شد و از همان دوران کودکی، شیفته کوه و طبیعت بود. در سن ۱۹ سالگی با گروه “پویا” در کوه‌های اطراف مشهد، گام در مسیر پرفراز و نشیب کوهنوردی گذاشت و این، آغاز سفری پرفراز و نشیب بود. صعود به قله‌های بلند: عشق به کوه و اراده پولادین، مهدی را به سرعت در مسیر پیشرفت قرار داد. او در سال ۱۳۸۰ به صورت حرفه‌ای وارد دنیای کوهنوردی شد و در طول سال‌های فعالیت خود، قله‌های بلند و مرتفعی را در سراسر دنیا فتح کرد. از جمله افتخارات و صعودهای برجسته مهدی عمیدی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: صعود به قله اسپانتیک (۷۰۳۰ متر) صعود به قله خان تنگری (۷۰۱۰ متر) صعود به قله پوبدا (۷۴۳۹ متر) – لقب “پلنگ برفی” را به دلیل صعود به این قله و 4 هفت هزارمتری دیگر دریافت کرد. صعود به قله نوشاخ (۷۴۹۲ متر) صعود به قله موستاق آتا (۷۵۶۰ متر) صعود به قله لنین (۷۱۳۴ متر) صعود به قله کمونیزم (۷۴۹۵ متر) صعود به قله کورژن وسکایا (۷۱۰۵ متر) صعود به قله ماناسلو (۸۱۶۳ متر) – صعود بدون اکسیژن کمکی صعود اورست بدون اکسیژن: اما بی‌شک، مهم‌ترین دستاورد مهد, ...ادامه مطلب

چند آمریکایی افسانه‌ای که از مسیر عادی منحرف شدند، دو ژاپنی که پس از صعود کل خط مستقیم به قله رسیدند، دو ماشین کوهنوردی سوئیسی که با سبک آلپی ناب عمل می‌کردند، یک بریتانیایی-کانادایی فداکار، یک سوئدی و چند نفر دیگر که تلاش‌های جسورانه‌ای انجام دادند. همه این کوهنوردان به یک مسیر متصل هستند: مسیر خطرناک و در معرض دید مستقیم در دیواره شمالی اورست. در سال 1963، تام هورن‌بین و ویلی اونسولد مسیر عادی یال جنوب شرقی-یال جنوبی را که هم‌تیمی‌هایشان طی کرده بودند، نادیده گرفتند. در عوض، آنها با صعود از یال غربی از ناحیه غربی، مسیر جدیدی را به قله اورست باز کردند. آنها با عبور از دیواره شمالی به سمت دهلیز خطرناک زیر قله اورست که اکنون به دهلیز هورن‌بین معروف است، صعود خود را به یکی از چشمگیرترین دستاوردهای تاریخ کوهنوردی تبدیل کردند. خط سرمه ای دهلیز هورن بین را نشان می دهد. دهلیز هورن‌بین دهلیز هورن‌بین در غرب قله اورست و بین ارتفاعات ۸۰۰۰ تا ۸۵۰۰ متری واقع شده است و مسیر اصلی صعود مستقیم اورست از همینجا آغاز می‌شود. این دهلیز باریک و شیب‌دار است و پس از صعود از یال غربی یا صعود از پای دیواره شمالی قابل دسترسی می باشد. دهلیز هورن‌بین یکی از دشوارترین بخش‌ها در هر قله ۸۰۰۰ متری است. کمتر از دوازده کوهنورد موفق به صعود از این مسیر شده‌اند و جان بسیاری از کوهنوردان دیگر را در طول تاریخ اورست گرفته است. صعود ژاپنی ها به اورست از سمت شمال در سال 1980، تيم بزرگي از كوهنوردان ژاپني باشگاه آلپ ژاپن، با استفاده از کپسول‌های اکسیژن، صعود به قله اورست از مسير شمالی را آغاز کردند. اين تيم 19 نفره به دو گروه تقسيم شدند. يك گروه قصد صعود از یال شمال شرقی را داشت و گروه دیگر, ...ادامه مطلب

یخچال خومبو یک یخچال طبیعی در منطقه سولوخومبو در شمال شرق نپال است. این یخچال بین کوه اورست و یال لوتسه-نوپتسه قرار دارد. یخچال خومبو از ارتفاع ۷۶۰۰ متری آغاز شده و در ارتفاع ۴۹۰۰ متری به پایان می‌رسد و مرتفع‌ترین یخچال طبیعی در جهان به حساب می‌آید. یخچال خومبو بخش پایانی مسیر دسترسی به یکی از کمپ‌های اصلی در مسیر جنوب شرقی اورست است. این یخچال همچنین یک مقصد محبوب گردشگری است و کوهنوردان و گردشگران زیادی برای دیدن مناظر خیره کننده آن و پیاده روی در یخچال از آن بازدید می‌کنند. یخچال خومبو و منطقه اورست اطراف آن، اهمیت فرهنگی عمیقی برای مردم شرپا دارد. شرپاها که به خاطر مهارت‌ها و تخصص کوهنوردی‌شان مشهور هستند، پیوندی عمیق با کوه‌ها و یخچال‌ها برقرار کرده‌اند. این منطقه پوشیده از صومعه‌ها، پرچم‌های نیایش و مکان‌های مقدس است که نشان‌دهنده ارتباط معنوی بین جامعه شرپا و محیط زیست طبیعی است. جالب ترین نکات درباره یخچال خمبو: مرتفع ترین یخچال طبیعی در جهان: یخچال خومبو در ارتفاع ۷۶۰۰ متری آغاز شده و در ارتفاع ۴۹۰۰ متری به پایان می‌رسد و به عنوان مرتفع‌ترین یخچال طبیعی در جهان شناخته می‌شود. این یخچال از دره وسیع و تخت کم غربی تا انتهایش در پای یخشار خمبو حدود 27 کیلوممتر طول دارد. مساحت یخچال خمبو تقریبا 180 کیلومتر مربع است. مسیر دسترسی به اورست: یخچال خومبو بخش پایانی مسیر دسترسی به یکی از کمپ‌های اصلی اورست است. کوهنوردان برای صعود به اورست باید از این یخچال عبور کنند. مناظر خیره کننده: یخچال خومبو به دلیل مناظر خیره کننده و نفس گیر خود مشهور است. کوه های مرتفع، یخچال های طبیعی و شکاف های عمیق، این یخچال را به یک مکان دیدنی و جذاب تبدیل کرده است. , ...ادامه مطلب

آخرین بازمانده اولین تیمی که به قله اورست صعود کرد، ابراز تاسف کرد که چگونه مرتفع ترین قله جهان کثیف و شلوغ شده است. کانچا شرپا، 91 ساله، تنها عضو بازمانده تیم 35 نفره شرپای 1953 بریتانیایی است که به کوهنورد نیوزلندی سر ادموند هیلاری و شرپایش تنزینگ نورگی کمک کردند تا قله اورست را برای اولین بار صعود کنند. از آن زمان تاکنون هزاران نفر به قله کوه را صعود کرده اند و مقامات نپال رکورد تعداد مجوز – 478 – را برای فصل صعود در سال گذشته صادر کرده اند. آقای کانچا از کوهنوردان و برگزارکنندگان تور خواست تا تعداد مجوزهای داده شده را کاهش دهند و از قله کوهی که مردمش خدای خود می دانند محافظت کنند. او به آسوشیتدپرس گفت: «بهتر است که تعداد کوهنوردان در کوه کاهش یابند. در حال حاضر همیشه جمعیت زیادی از کوهنوردان به همراه تعداد زیادی از شرپاها در فصل صعود عازم اورست می شوند» زمانی که اورست برای اولین بار در 29 مه 1953 صعود شد، کانچا تنها 19 سال داشت، زمانی که لباس و تجهیزات کوهنوردی مورد استفاده هیچ شباهتی به امروز نداشت و تیم اعزامی حتی رادیو برای برقراری ارتباط در زمان کوهنوردی نداشتند. امروزه کوهنوردان مجموعه ای از تجهیزات تخصصی را حمل می کنند که برخی از آنها در کنار زباله های انسانی تولید شده توسط خود کوهنوردان در کوه باقی مانده است. ازدحام جمعیت در قله اورست از نظر زیست محیطی نگرانی کارشناسان کوهنوردی را برانگیخته است و آنها اعتقاد دارند این شلوغی تعادل منطقه را به هم می زند. در تلاش برای پاکسازی زباله های به جا مانده توسط کوهنوردان، مقررات جدید برای کوهنوردان اجباری شده است که پس از صعود به بلندترین کوه جهان، فضولات خود را در کیسه هایی به کمپ اصلی, ...ادامه مطلب

بالا، همیشه بالا. پسر جوان اهل کوری، دوگال هاستون از دور زدن تپه‌های پنتلند به یکی از اولین کوهنوردان بریتانیایی تبدیل شد که اورست را فتح کرد و مسیری را به سمت جنوب غربی بالا رفت که قبلاً هرگز صعود نشده بود و از آن زمان تاکنون تلاشی برای آن انجام نشده است. دانکن “دوگال” کوردی مک اسپوران هاستون (در فارسی به عنوان هوستون نیز شناخته می شود) به تاریخ 19 آوریل 1940 در شهر کوری اسکاتلند به دنیا آمد. وی از سال 1967 مدیر مدرسه بین المللی کوهنوردی در لیسین سوییس بود و این سمت را تا زمان مرگش بر اثر بهمن در حال اسکی نیز به عهده داشت. هاستون در دبیرستان وست کالدر تحصیل کرد و در همان دوران اوایل کوهنوردی خود مسیرهای جدیدی در کوهستان های اسکاتلند گشود. او 14 سال داشت که به مسیرهای سخت و عمودی سرک می کشید و در سن 16 سالگی و دوران دبیرستان بود که عضو باشگاه کوهنوردی نوجوانان اسکاتلند شد. هاستون عطش عجیبی به صعود در آب و هوای بد و طوفانی داشت که باعث می شد چالش های کوهنوردی حتی بیشتر هم شود. وی در دوره تحصیل در دانشگاه ادینبورگ تقریبا تمامی کوه های اسکاتلند را شخم زده بود و بیشتر این صعودها هم در طول زمستان انجام می شدند. دوگال کلا جوان پر شر و شوری بود و حتی در یک مورد غم انگیز به دلیل رانندگی در حین مستی با سه جوان تصادف کرد که این تصادف به مرگ یکی از سه نفر انجامید. او به تعدادی از جرایم متهم شده و به مدت 2 ماه در بارلینی گلاسکو زندانی شد. در سال 1964 هاستون از اسکاتلند دور شد تا خانه جدیدی در لیسین سوئیس بسازد. در آنجا، دوست نزدیکش جان هارلین، مدرسه بین المللی کوهنوردی را اداره می کرد و از اینجا بود که هاستون، در حالی که به عنوان راهنمای کوهستان کار می کرد، دی, ...ادامه مطلب

چه کسی برای اولین بار به قله اورست رسید؟ راز سر به مهر که هنوز هم پاسخ دقیقی ندارد، هر چند که همه منابع رسمی ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی را به عنوان اولین کوهنوردان فاتح بام جهان می شناسند. اما واقعیت ماجرای جرج مالوری چه بود؟ آیا او توانست به قله برسد یا… مالوری مدت ها پیش از اینکه ادموند و تنزینگ به اورست بروند، آنجا بود و آنجا ماند. او در سال 1924 برای صعود به اورست تلاش جانانه ای کرد و مفقود شد و تنها 75 سال بعد بود که توانستند جسدش را پیدا کنند. در حالی که همچنان قصه صعودش مبهم است. در ادامه این نوشته به بررسی زندگی و صعود سرنوشت ساز مالوری در 1924 خواهیم پرداخت و در نهایت نظریات کارشناسی بررسی شده در طول دهها سال را مرور می کنیم. در آخر هم خودتان احتمالا می توانید حدس بزنید که مالوری و ایروین به اورست رسیده بودند یا خیر. البته نیاز به قدری تجربه و دانش لازم است. اولین سالهای زندگی جرج مالوری جورج هربرت لی مالوری در 18 ژوئن 1886 در موبرلی، چشایر، انگلستان، در خانواده یک کشیش و همسرش به دنیا آمد. به عنوان یک کودک خردسال که در اطراف کلیساهای مختلف بزرگ می شد، شروع به بالا رفتن از دیوارهای سنگی آنها کرد. به گزارش نیویورک تایمز، خواهرش به یاد می آورد: «او از هر چیزی که اصولا امکان صعود وجود داشت بالا می رفت. “خیلی زود هم فهمیدیم که این کار جرج خطرناک است و نمی شود از هر چیزی صعود کرد اما گوش او شنوا نبود” در دهه 1890، مالوری به مدارس شبانه روزی مختلف فرستاده شد و در آنجا در ورزش و ریاضیات عالی بود. مالوری در حین تحصیل در مدرسه ای در وینچستر، کوهنوردی به نام گراهام ایروینگ، یکی از اعضای باشگاه آلپاین را ملاقات کرد. از طریق این ار, ...ادامه مطلب

داستان اولین صعود به اورست یکی از جالبترین رخدادهای کوهنوردی و تاریخ اکتشافات جهان است که دریچه ای به دنیایی جدید باز کرد. اما این نتیجه یک تلاش نبود بلکه سالها زمان، فداکاری و تلاش لازم بود تا کوهنوردان به بالای قطب سوم کره زمین برسند. در حقیقت صعود سال 1953 به اورست نهمین اکسپدیشن کوهنوردی بود که بریتانیا برای صعود اورست انجام داد که در نتیجه آن ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی توانستند در تاریخ 29 مه 1953 به قله دست یابند. تیم آنها توسط سرهنگ جان هانت رهبری می شد. خبر موفقیت اکسپدیشن نیز در صبح روز تاجگذاری ملکه الیزابت دوم در 2 ژوئن منتشر گردید. از کجا آغاز شد؟ بذر داستان اولین صعود اورست در تاریخ 1847 کاشته شد و بیش از یکصد سال طول کشید تا به ثمر نشیند. در سال 1847 بود که بررسی جغرافیایی بزرگ هند، هیمالیای شرقی را مورد توجه قرار داد. در آن سال ابتدا یک قله دور دست در فاصله 200 کیلومتری شناسایی شد که توسط بریتانیایی ها قله XV نامگذاری شد. پنج سال پس از آن رادناث سیکدار ریاضی دان، مشخص کرد که این کوه مرتفع ترین قله جهان است و به افتخار نقشه بردار قبلی هند با عنوان اورست نامگذاری گردید. نقشه بردار و کوهنورد هنری مورشد (سمت چپ) و همکارش گوجار سینگ (ایستاده، وسط) در حال کار در اکسپدیشن شناسایی کوه اورست در سال 1921، همراه با کارکنان محلی. (تصویر از گتی ) در همان زمان هم بود که ورزش کوهنوردی، دوران طلایی خود در آلپ را سپری می کردند و قلل مرتفع این رشته کوه ها یکی یکی فتح می شدند. البته شانس صعود به اورست برای سالها وجود نداشت چرا که این کوه در منطقه ممنوعه بین تبت و نپال قرار گرفته است. پس از آن بود که در پی اکسپدیشن یانگهازبند در سالهای 1903-1904 درهای تبت باز شد, ...ادامه مطلب

هیچ کس برای مردن به کوهنوردی نمی رود با این وجود به قول رینهولد مسنر، کوهنوردی بدون خطر مرگ، کوهنوردی نیست. حقیقت تلخ هم این است که نهایتا نرد عشق بازنده هایی دارد. کسانی که جان خودشان را از دست می دهند و بازمانده هایی که در حسرت روزهای از دست رفته آه می کشند. کوه اورست یکی از میعادگاه های کوهنوردان در طول تاریخ بوده است که بسیاری را برای رسیدن به آرزوهای دور و دراز به خود جلب کرد و برخی از این آرزومندان نیز در این مسیر جانشان را از دست دادند و در دامن آن کوه بلند برای همیشه آرمیدند. در این مقاله ما به بررسی و معرفی مشهورترین اجساد اورست می پردازیم که هم بخشی از تاریخ تراژیک کوهنوردی را تشکیل می دهند و هم زنگ خطری به شمار می روند برای نویسنده و خوانندگان که کوهستان خطرناک است و این خطرات با وجود رشد تکنولوژی و امکانات همچنان پابرجاست. نهایتا طبیعت پیروز بازی خواهد بود. جرج مالوری، اولین جسد پیکر جورج مالوری در سال 1999 و 74 سال پس از گم شدن او در طول یک فصل بهار که به طور غیرطبیعی گرم بود، یافت شد. مالوری اولین کسی بود که تلاش کرد به قله اورست دست یابد و هنوز هم هیچ کس متوجه نشده که او توانسته به هدفش برسد یا خیر؟ در سال 1924 جورج مالوری به همراه اندرو ایروین از سمت شمالی کوه، عازم تلاش برای صعود به قله شدند. تا آنجایی که اطلاعات موجود نشان می دهد، دوربین آنها همراه ایروین بود که هنوز هم اثری از وی یافت نشده است. جسد مالوری در شرایط پیدا شد که بالاتنه، نیمی از پاها و دست چپش تقریبا به شکل کامل سالم مانده بود. او کت و شلوار پشمی تویید به تن داشت و با کپسول های اکسیژن سنگین و قدیمی احاطه شده بود. جراحات جدی ناشی از طناب دور کمرش باعث شد کسانی که او را پیدا کر, ...ادامه مطلب

راب هال را احتمالا از ماجرای اورست 1996 به یاد داشته باشید یا درباره آن شنیده اید. در آن سال بود که فاجعه اورست تبدیل به داستانی شد که بر اساس آن فیلم اورست در سال 2015 و کتاب در هوای رقیق به انتشار رسیدند. راب ادوین هال در 14 ژانویه 1961 در کرایست چرچ نیوزلند متولد شد. هال در جزیره جنوبی در پای کوه های آلپ جنوبی بزرگ شد و همین هم باعث شد به طور طبیعی از سنین پایین وارد دنیای کوهنوردی شود. در همان دوران جوانی هم به نظر می رسید که آینده خود را ترسیم کرده باشد. هال در سن 16 سالگی تحصیل را ترک کرد و در یک شرکت کوچک نیوزلندی به نام آلپ اسپورت مشغول به کار گردید. در همین زمان هم به اهداف جسورانه اش ادامه داد. او در سن 21 سالگی مسیرهای متهورانه ای صعود کرده بود که از جمله آنها می شود به خط الراس شمالی آمادابلام و دومین صعود Nt. Numbur. در نیوزلند اشاره کرد. در همین زمان هم اولین صعود زمستانی جبهه کارولین کوه آئوراکی، مرتفع ترین قله نیوزلند را به پایان رسانید. همه کوهنوردان با چالش یافتن یک همطناب مطمئن، ماهر و قابل اعتماد آشنا هستند. یکی از ثروت های بزرگ هال همراهی و آشنایی با گری بال در سال 1988 بود. این دو به سرعت یکی از مشهورترین کرده های دنیای کوهنوردی آن روزها را تشکیل دادند. صعود موفقیت آمیز آنها در اورست 1990 به طور زنده از تلویزیون پرایم نیوزلند و از طریق تلفن ماهواره ای پخش شد. هفت ماه بعد هم این دو کوهنورد به قله وینسون در جنوبگان صعود کردند. این یک رکورد جالب و جدید بود که باعث شد این دو نفر به اسطوره های کوهنوردی نیوزلند تبدیل شوند. شرکت ادونچر کانسولتنت (مشاوران ماجراجویی) راب هال پس از موفقیت در صعود به 7 قله 7 قاره شهرت خوبی به هم زده ب, ...ادامه مطلب

کوه اورست در فهرست بیشتر کوهنوردان و علاقمندان به کوهنوردی در جهان قرار دارد. مکانی عالی برای ماجراجویی، اما این داستان دارای جنبه های بسیار تاریکی نیز هست. دره رنگین کمان یک از این ابعاد است. اگر چه در اولین نگاه به نظر نام جایی زیبا باشد، اما در واقع کاملا برعکس آن صدق می کند. این منطقه در زیر یال شمالی کوه واقع شده است. منطقه مرگ اورست در بالای هشت هزار متری که رنگ های رنگین کمان آن را اجساد کوهنوردان تشکیل داده اند. هنوز جسدهای زیادی هستند که در این کوه وجود دارد. اجساد با کتهای به رنگهای آبی، قرمز، نارنجی، سبز،..بعلاوه چادرها، کیسه ها…همه اینها باعث شده که این منطقه از دور به شکل یک رنگین کمان به نظر برسد. پس در واقع اینجا گورستان بعضی از کوهنوردان است. پایین آوردن این اجساد خطرت زیادی دارد و هلی کوپترها نیز نمی توانند در چنین ارتفاعاتی فرود بیایند. منطقه مرگ اورست کجاست؟ در کوهنوردی، منطقه مرگ به ارتفاعات بالاتر از نقطه معینی اطلاق می شود که در آن فشار اکسیژن هوا برای حفظ زندگی انسان در یک بازه زمانی طولانی کافی نیست. این نقطه به طور کلی ارتفاع بالای 8000 متر را در برمی گیرد. این مفهوم برای نخستین بار در سال 1953 توسط ادوارد ویس دنانت، یک پزشک سوئیسی مطرح شد. تمام 14 قله بالای 8000 متر در هیمالیا و قراقوروم در منطقه مرگ واقع شده اند. بسیاری از مرگ و میرها در کوهنوردی ارتفاعات به دلیل اثرات ناشی از ارتفاع یا به طور مستقیم به دلیل از دست دادن عملکردهای حیاتی و یا به طور غیر مستقیم به دلیل تصمیمات اشتباه گرفته شده در شرایط استرس یا تضعیف بدن ایجاد شده است. اقامت طولانی در ارتفاعات بالای 8000 متر بدون اکسیژن کمکی منجر به بدتر شدن عملکرد بدن و مرگ می ش, ...ادامه مطلب

اولین زنان صعود کننده اورست، یکی الهام بخش، یکی در معرض فراموش شدن و یکی ناپدید شده. این عکس لحظه ای را ثبت کرده است که دیگر هیچگاه فرا نخواهد رسید. سه زن اول صعود کننده اورست، در کنار همدیگر لبخند می زنند. هیچ کدام از آنها دیگر در جهان نیستند! این عکس توسط ایزابل آگرستی، یک کوهنورد زن فرانسوی در آگوست 1979در شامونی گرفته شد. در آن تابستان توسط هنری آگرستی از مدرسه انسا دوره ای برگزار شد که در آن جنکو تابئی از ژاپن، فانتوگ از تبت و وندا روتکویچ از لهستان دعوت شده بودند. زنان مدعو برای سه شب پشت سر هم سخنرانی داشتند. اولین صعود کننده تابئی، یک معلم پیانو و بعدا نویسنده و همچنین متخصص حفاظت از محیط زیست، اولین زنی بود که توانست در 17 می 1975 اورست را صعود کند. او در ژاپن فقیر پس از جنگ جهانی دوم متولد شد و مانند بسیاری از همنسلان خود کوچک و ضعیف بود. اما این ضعف تا همیشه با او نبود. همانطور که ژاپن هم برای همیشه فقیر نماند. جنکو در زمان صعود اورست 35 ساله بود و یک کودک سه ساله نیز داشت که همسرش از وی مراقبت می کرد. او همچنین بر اساس وبسایتش 13 قله بالای 7000 متر دیگر را صعود کرد و توانست به 60 الی 70 قله به عنوان بلندترین قلل کشورهای مختلف صعود کند. او به همین اندازه نیز درگیر حفاظت از محیط زیست بود و در پروژه های مختلف پاکسازی کوهستان شرکت نمود. او همچنین باید در برابر افکار عمومی دوران خود شجاعت نشان می داد: این که مادران باید در خانه بمانند و از خانواده خود مراقبت کنند و زنان از نظر جسمی قادر به صعود در ارتفاع نیستند. جانکو تابئی در سال 2016 به دلیل سرطان و در 77 سالگی درگذشت. تقریبا ناشناخته گرچه ممکن بود به غیر از این باشد. اما کمتر کوهنوردی , ...ادامه مطلب

ژان مارک بووین اسکی‌باز اکستریم، هنگ گلایدر ، خلبان پاراگلایدر، غارشناس کوهنورد، بیس جامپر، فیلم‌ساز و نویسنده فرانسوی بود. او در طول زندگی خود چندین رکورد قابل توجه به دست آورده است. برخی از آنها رکوردهای ارتفاع برای پرواز با هواپیما و پاراگلایدر، شکستن رکورد برای شیرجه زیر یخبندان، اولین صعود و فرود اسکی در آلپ و مهمتر از همه، اولین پاراگلایدر از بلندترین کوه جهان، قله اورست است. ژان، در مجموع، پیشگام بزرگی در ورزش های ماجراجویی بود و زندگی پرشوری را پشت سر گذاشت. متأسفانه عشق او به ماجراجویی نیز به مرگ او تبدیل شد. زندگی او پس از تلاش برای بیس جامپ از بلندترین آبشار جهان، آنجل فالز در ونزوئلا، به پایان رسید. چیزهای جالب زیادی در مورد ژان مارک بووین وجود دارد. حتما تا آخر این مقاله را بخوانید تا بیشتر با ژان بووین آشنا شوید. اوایل زندگی ژان مارک بووین بووین در سال 1951 در یک خانواده فرانسوی در دیژون به دنیا آمد. او تحصیلات متوسطه خود را در دیژون، بلفور و تورنوس به پایان رساند. در سال 1971، بووین لیسانس فنی خود را به پایان رساند. ژان درست پس از آن در سال های 1972 و 1973 در رشته ساخت مکانیک در سنس تحصیل کرد و در کارخانه پژو در دیژون شروع به کار نمود. در همین دوران بود که او به عشق خود به کوه پی برد. وی حدود 14 سالگی از صخره های کورمو بالا رفت. در کنار این، او در کوه های جورا نیز اسکی کرد. در اولین سال تحصیلی خود در سنس بود که در اسکی مهارت پیدا کرد. بووین همچنین L’Ecole Nationale de Ski et d’Alpinisme de Chamonix (دیپلم راهنمای اسکی) خود را در سال 1973 به دست آورد. مارک در همان سال خدمت نظامی خود را با هنگ 159 پیاده نظام آلپ در بریانسون به پایان رسان, ...ادامه مطلب

وقتی صحبت از بلندترین رشته کوه جهان به میان می آید، حقایق زیادی در مورد آن وجود دارد. یکی از این موارد هم آب و هوای قله اورست یا سومین قطب کره زمین است که می تواند بیش از آنچه که فکر می کنید سرد و یخزده باشد. در ادامه به این موضوع جالب می پردازیم. دمای قله اورست چقدر سرد است دمای قله اورست به شدت وابسته به فصل سال است اما حتی گرم ترین روزهای این قله نیز از فریزر منزل شما چند درجه سردتر است. دمای قله اورست در روزهای گرم تابستان به طور متوسط 19 درجه سانتیگراد زیر صفر می باشد. البته این هنوز خیلی سرد نیست چرا که زمستان اورست در مقایسه با تابستان آن سردتر از این حرف هاست. دمای قله اورست در زمستان به طور متوسط 36 درجه سانتیگراد زیر صفر می باشد. توجه داشته باشید که این دمای احساسی نیست و فقط دمای هوا در نظر گرفته می شود. دمای احساسی در قله اورست در فصل زمستان می تواند تا نزدیک 80 درجه سانتیگراد زیر صفر کاهش پیدا کند چرا که به ازای هر 10 کیلومتر سرعت باد دمای هوای حسی بین 3 تا 5 درجه کاهش پیدا می کند. پس یک باد 100 تا 120 کیلومتری برای سردتر کردن این جهنم یخ زده کافیست کما اینکه قله اورست تجربه بادهای بیش از 200 کیلومتر در ساعت نیز دارد. جالب است بدانید که دمای هوا در مسیر صعود اورست می تواند به شدت متغیر باشد. به طور مثال در قسمت هایی مانند خمبو دمای هوا در طول روز ممکن است با شب بیش از 40 درجه اختلاف دما داشته باشد. بالاترین و کمترین دما در قله اورست چقدر است؟ بنابراین، سردترین ماه در قله اورست در بین تمام فصولی که می گذرد، کدام است؟ به طور خلاصه، پاسخ ژانویه یا همان دی ماه است. دما در شب های زمستانی قله اورست می تواند به 40 درجه زیر صفر برسد و التبه همانطور, ...ادامه مطلب

چند کیلومتر می توانید بدوید؟ 5 کیلومتر؟ 10 کیلومتر؟ 50 کیلومتر؟ همه اینها خوب هستند اما باور کنید طولانی ترین مسابقه جهان روی پا عجیب تر از این حرف هاست. این اورست اولترا ماراتن هاست!! مسابقه 3100 مایلی Self-Transcendence مسابقه سلف ترنسندنس طولانی ترین مسابقه جهان روی پاهاست. این مسابقه در سال 1996 توسط سری چینموی به عنوان یک مسابقه 2700 مایل (4345 کیلومتری) ایجاد شد. وی در مراسم اهدای جوایز همان سال اعلام کرد که مسابقه را به 3100 مایل یا 4989 کیلومتر افزایش خواهد داد. این مسابقه چندین هفته طول می کشد و توسط تیم ماراتن سری چینموی برگزار می گردد. دونده ها در طی این مسابقه 5649 دور در یک مسیر 883 متری در خیابانهای نیویورک می دوند. دونده ها 52 روز فرصت دارند تا مسابقه را کامل کنند. در طول این روزها آنها از شش صبح می دوند و بعضا تا نیمه های شب ادامه می دهند. هر دونده به طور متوسط در هر روز 95.95 کیلومتر می دوند. حدود 10 کیلومتر بیش از 2 ماراتن به صورت روزانه!!! تاریخچه مسابقه 3100 مایل Self-Transcendence توسط سری چینموی به منظور ایجاد فرصتی برای دونده ها برای کشف محدودیت های ظرفیت خود و تلاش برای فراتر رفتن از آنها ایجاد گردید. گروه سری چیمنوی از سال 1985 اقدام به برگزاری مسابقات اولترا و چندروزه الترا کرده بود که در ماه سپتامبر برگزار می شود. از جمله اینها می توان به مسابقات شش روزه و حتی 10 روزه نیز اشاره کرد. در سال 1996 بود که سری چینموی یک مسابقه 2700 مایلی ایجاد کرد و در همین مسابقات اعلام کرد که طول مسابقه برای سال بعد به 3100 مایل یا 4989 کیلومتر افزایش خواهد یافت. از آن زمان به بعد این مسابقه هر ساله در همین مسافت برگزار می گردد. مسابقه , ...ادامه مطلب

جوزف پسوتکا در شهر کوشیتسه، چکسلواکی (اکنون به نام اسلواکی شناخته می شود) به دنیا آمد. او متولد 12 فوریه 1934 بود. او در دل اشتیاق به کوهنوردی داشت و از این رو سفر خود را به کوهستان آغاز کرد و به یکی از نام های مطرح جامعه کوهنوردی تبدیل شد. او به عنوان مسن ترین فردی در جهان که بدون اکسیژن به قله اورست رسیده است، شناخته شده است. جوزف از دوران جوانی مشتاق بود درباره کوه ها بداند و احساس کند که بالا رفتن از کوه چگونه است. او دوست داشت برای دیدن قله های زیبا به خارج از شهرش برود. جوزف احساس می‌کرد که کوه‌ها او را صدا می‌زنند و به آنها گوش می‌داد. کوهنوردی جوزف پسوتکا جوزف کوهنوردی خود را از سن 15 سالگی آغاز کرد. او با صعودهای ساده در تپه ها شروع کرد و به آرامی دامنه خود را گسترش داد تا به یک کوهنورد مشهور در اسلواکی تبدیل شود. این کوه های تاترا با مجموعه ای از 29 قله بودند که خانه جوزف به شمار رفتند. وی به همراه کوهنوردان کوشیتسه راهی این کوهستان شد و در همین جا بود که بر اصول کوهنوردی تسلط یافت. وی در طول اقامت خود در تاترا در عملیات امداد و نجات نیز شرکت می کرد. جوزف از طریق یکی از همکلاسی هایش با سنگنوردی نیز آشنا شد. او در سن 22 سالگی توانست ماترهورن را از طریق مسیر بوناتی صعود کند. در سال 1965 نیز موفق به صعود در منطقه هندوکش گردید. پسوتکا همچنین جان دو کوهنورد را در ماترهورن نجات داد. این اقدام وی در آن زمان مورد توجه مطبوعات قرار گرفت. جوزف در سال 1981 توانست به همراه سایر کوهنوردان هم وطنش به قله کانگچنجونگا صعود کند که سومین کوه بلند جهان محسوب می شود. این بلندترین ارتفاعی بود که تا آن روزگار کوهنوردان چکسلواکی به آن دست یافته بودند. اکسپدیش, ...ادامه مطلب