جوزف پسوتکا: مسن ترین فردی که بدون اکسیژن به قله اورست رسید

جوزف پسوتکا در شهر کوشیتسه، چکسلواکی (اکنون به نام اسلواکی شناخته می شود) به دنیا آمد. او متولد 12 فوریه 1934 بود. او در دل اشتیاق به کوهنوردی داشت و از این رو سفر خود را به کوهستان آغاز کرد و به یکی از نام های مطرح جامعه کوهنوردی تبدیل شد. او به عنوان مسن ترین فردی در جهان که بدون اکسیژن به قله اورست رسیده است، شناخته شده است.

جوزف از دوران جوانی مشتاق بود درباره کوه ها بداند و احساس کند که بالا رفتن از کوه چگونه است. او دوست داشت برای دیدن قله های زیبا به خارج از شهرش برود. جوزف احساس می‌کرد که کوه‌ها او را صدا می‌زنند و به آنها گوش می‌داد.

کوهنوردی جوزف پسوتکا

جوزف کوهنوردی خود را از سن 15 سالگی آغاز کرد. او با صعودهای ساده در تپه ها شروع کرد و به آرامی دامنه خود را گسترش داد تا به یک کوهنورد مشهور در اسلواکی تبدیل شود. این کوه های تاترا با مجموعه ای از 29 قله بودند که خانه جوزف به شمار رفتند. وی به همراه کوهنوردان کوشیتسه راهی این کوهستان شد و در همین جا بود که بر اصول کوهنوردی تسلط یافت. وی در طول اقامت خود در تاترا در عملیات امداد و نجات نیز شرکت می کرد.

جوزف از طریق یکی از همکلاسی هایش با سنگنوردی نیز آشنا شد. او در سن 22 سالگی توانست ماترهورن را از طریق مسیر بوناتی صعود کند. در سال 1965 نیز موفق به صعود در منطقه هندوکش گردید.

پسوتکا همچنین جان دو کوهنورد را در ماترهورن نجات داد. این اقدام وی در آن زمان مورد توجه مطبوعات قرار گرفت.

جوزف در سال 1981 توانست به همراه سایر کوهنوردان هم وطنش به قله کانگچنجونگا صعود کند که سومین کوه بلند جهان محسوب می شود. این بلندترین ارتفاعی بود که تا آن روزگار کوهنوردان چکسلواکی به آن دست یافته بودند.

اکسپدیشن اورست جوزف پسوتکا

در سنین پنجاه سالگی، مردم به طور عموم دنبال ماجراجویی نیستند، اما برای پسوتکا قضیه متفاوت بود. در 15 اکتبر، او اولین اسلواکی بود که با زولتان دمیان و آنگ ریتا بدون اکسیژن به قله اورست رسید.

سفر اورست جوزف پسوتکا به عنوان فصلی تعیین کننده در زندگی حرفه ای این کوهنورد اسلواکیایی به شمار می رود. همانطور که او در پای بلندترین کوه جهان ایستاده بود، تمام سال های آماده سازی و فداکاری در این چالش قرار گرفت. تلاش او برای رسیدن به قله اورست، هم چالشی شخصی بود و هم نمادی برای کوهنوردان آن زمان به شمار می رفت.

اکسپدیشن اورست با برنامه ریزی دقیق و تمرین شدید آغاز شد. پسوتکا می دانست که بلندترین کوه جهان را به چالش می کشد و باید برای آن کاملا آماده باشد.

پسوتکا تیمی از کوهنوردان کارکشته را گرد هم آورد که هر کدام تجربه و مهارت های خاص خود را داشتند و با هم سفری را انجام دادند که محدودیت های استقامت انسان را آزمایش می کرد. جوزف حتی در سن 50 سالگی سرشار از توانایی بدنی عالی بود. او تنها عضو اکسپدیشن بود که از طریق هوایی به نپال سفر نکرد و مسیر براتیسلاوا به دهلی نو، پایتخت هند را با کامیون طی کرد.

کمپ اصلی در ضلع جنوبی اورست به عنوان نقطه پرتاب برای ماجراجویی آنها به شمار میرفت. تیم او هفته ها به تدریج به ارتفاعات بالاتر صعود کردند تا بدن خود را با هوای رقیق سازگار کند. این چرخه های هم هوایی، در عین حال که از نظر فیزیکی سخت می‌باشند، بینش‌های ارزشمندی را در مورد شرایط سخت کوه و چالش‌های پیش رو ارائه می‌دهند.

ایجاد کمپ های بالاتر یکی از مراحل حساس در سفر اورست بود. تیم کمپ هایی را در ارتفاعات مختلف کوه قرار داد که هر کدام به عنوان سنگ پله برای کمپ بعدی عمل می‌کردند. سپس آنها به «منطقه مرگ» رفتند، جایی که هوا آنقدر رقیق است که زندگی انسان فقط برای مدت محدودی می تواند ادامه یابد.

با پیشروی اکسپدیشن، کوهنوردان با یک سری چالش‌های بزرگ مواجه شدند، اما سال‌ها مهارت و صعود برای پسوتکا و دیگر اعضایش مفید بود. آنها اغلب باید منتظر شرایط مناسب برای صعود خود بودند. با رهبری پسوتکا و عزم تیم، آنها از این چالش ها عبور کردند.

پسوتکا و تیمش به سمت آخرین گام خود پیش رفتند و در نهایت به قله بلندترین کوه جهان بدون اکسیژن رسیدند. این یک رویا برای پسوتکا بود. تمام سفر کوهنوردی او در این نقطه کامل به نظر می رسد.

با این حال این صعود پایان غم انگیز زندگی جوزف پسوتکا را رقم زد. وی در حین بازگشت و فرود از مسیر حدود 1000 متر سقوط کرد و جان خود را از دست داد.

جوزف با وجود تلاش تیمش برای نجات او در 16 اکتبر 1984 درگذشت.

او مسن ترین فردی شد که توانست به قله اورست بدون اکسیژن کمکی صعود کند اما جان خود را در همین مسیر از دست داد.

از دیگر صعودهای پسوتکا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• 1965: اکسپدیشن چکسلواکی در هندوکش، در این برنامه کوهنوردان چکسلواکی تحت سرپرستی ایوان اوربانوویچ 17 قله صعود نشده منطقه هندوکش را صعود کردند که 7 مورد از آنها بیش از 6000 متر ارتفاع داشت.
• 1967: دومین صعود به قله تریچ میر به ارتفاع 7708 متر توسط کوهنوردان چکسلواکی
• 1969: صعود به سومین قله بلند هندوکش پاکستان به نام ایستورونول به ارتفاع 7398 متر
• 1971: حضور در اکسپدیشن اعزامی چکسلواکی به قله نانگاپاربات
• 1976: حضور در اکسپدیشن ماکالو و اولین صعود از ستون جنوب غربی
• 1981: صعود به کانگچنجونگا