متن مرتبط با «نماد» در سایت پرورش اندام نوشته شده است
نان باگت چطور به نماد آشپزی فرانسوی تبدیل شد؟
نان باگت (Baguette)، در سراسر جهان به عنوان نماد هویت فرانسوی شناخته می‌شود چون باگت در نوامبر ۲۰۱۸ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس فرانسه قرار گرفته است. سادگی فوق‌العاده دستور پخت این نان، امکان داشتن طیف گسترده‌ای از طعم‌ها را با این نان فراهم می‌کند. به طور کلی باید گفت نان بخش مهمی از فرهنگ فرانسه است، فرانسوی‌ها نان را بسیار جدی می‌گیرند و پاریسی‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند؛ طوری که برخی از مردم برای یافتن یک باگت پاریسی عالی حاضر هستند راهی طولانی را طی کنند و حتی در پاریس زمانی که افراد به یک آپارتمان جدید نقل‌مکان می‌کنند، معمولا یک تا دو هفته اول را صرف گشت‌و‌گذار در نانوایی‌ها یا همان بولانژهای اطراف خانه‌شان می‌کنند تا بهترین باگتی مدنظرشان را در اطراف‌شان پیدا کنند. اما الان سوال این است که این نان فرانسوی چگونه اینقدر محبوب شده و در همه جای دنیا شناخته شده است و حتی ما ایرانی‌ها هم نان باگت را به عنوان نان ساندویچ‌هایمان استفاده می‌کنیم؟ و این که این کالای مصرفی روزمره چگونه هنوز هم اینقدر معمایی است؟ واقعیت این است که همه چیز به رنگ کاراملی دوست‌داشتنی، پوسته بیرونی آن زمانی که هنوز گرم است، داخل نرمش و البته طعم خاصش برمی‌گردد! اگر یک غذای اصلی وجود داشته باشد که بازدیدکنندگان در سفر به فرانسه نباید آن را از دست بدهند، قطعا آن نان باگت است. این نان که در زمان طولانی پخته می‌شود، اگر داغ خورده شود، لذت بالایی دارد. در ادامه همه چیزهایی که باید در مورد باگت بدانید از داستان به وجود آمدنش تا انواع آن را بررسی خواهیم کرد. باگت در دهه ۱۹۲۰ در پاریس رواج یافت اما ابتدا فقط محبوب پاریسی‌ها بود و باقی مردم فرانسه آن را نپذیرفتند. تاریخچه باگت پاریس, ...ادامه مطلب
زیتون ؛ نمادی برای صلح و مقاومت
مکان: هشتاد کیلومتر دورتر از بیروت، عروس شهرهای خاورمیانه، روستای بِشعلی (Bchaaleh). بیشه‌زاری سبز با تپه‌ها و درختان و گیاهان، تن خودش را به آفتاب گرم سپرده است. شانزده درخت زیتون، مثل نگاهبانانی خاموش شش هزار سال است که ریشه‌هایشان را در خاک اینجا گسترده‌اند و بیشتر از هر کسی حق آب و گل دارند. آنها تنومند و پیرند و نظاره‌گر گذر روزهای این سرزمین. درختان زیتون بشعلی خیلی چیزها را تاب آورده‌اند، در واقع خیلی خوش‌شانس بوده‌اند که ناآرامی‌ها، جنگ و اختلافات سیاسی داخلی مثل بحران کمبود نان در لبنان و دیگر کشورهای خاورمیانه، بیماری، قحطی، کم‌آبی و ضربات تبر را از سر گذرانده‌اند. مردم آنها را با عنوان «درختان نوح» می‌شناسند. درختانی که شش هزار سال بعد از سیل عظیمی که جهان را غرق کرد هنوز نفس می‌کشند. در تورات می‌خوانیم «کبوتر در حالی که برگ زیتون به دهان گرفته بود، شامگاهان به سوی نوح آمد و نوح دانست که آب‌ها از روی زمین کم شده است». پیروان تورات شاخه زیتون را در این آیه به صلح و آرامش تعبیر کرده‌اند و اعتقاد بر این است که پس از اتمام سیل بزرگ، شانزده درخت زیتون همچنان بر زمین باقی مانده‌اند. تصویر یکی از درختان زیتون نوح در روستای بشعلی در کشور لبنان را نشان می‌دهد. زیتون در آیین‌های مذهبی در نظر یهودیان، زیتون علاوه بر نشانه صلح، نماد روشنایی و نور هم هست و در مراسم‌های مذهبی این قوم، مستقیما حضور دارد. به عنوان مثال، معجزه حنوکا و سوختن روغن زیتون به مدت هشت شبانه‌روز، سببی برای جشن هشت روزه حنوکاست. حنوکا یادآور یکی از معجزات در تاریخ یهود است. بر پایه این روایت، تنها چراغ باقی مانده در نیایشگاه مکابیون در زمان جنگ با یونانیان، در حالیکه تن, ...ادامه مطلب
سیر ؛ از نماد ابراز محبت تا علاج طاعون
سه هزار و پانصد و بیست و دو سال برگردید به عقب. امروز روز خوبی است، یک روز آفتابی، در واقع بهترین روز زندگی شماست. روز عروسی‌تان در یونان یا روم باستان است، وقتی کنار همسر آینده‌تان ایستاده‌اید و مشتاقانه، منتظر مراسم رسمی ازدواج هستید. همه چیز عالی است، مهمان‌ها خوشحال هستند و هر کدام از شما حلقه‌ای از سیر را دور گردن یا روی سرش گذاشته است که بویش همه جا را پر کرده است! چه شد؟ تصوراتتان به هم ریخت؟ درست خواندید؛ یونانی‌های باستان سیر را حتی به عاشقانه‌ترین مراسم‌هایشان راه می‌دادند. در آن دوران، سیر نماد محبت و عشق و بسیاری چیزهای جالب دیگر بوده است. در تاریخ چهار هزار ساله و پر فراز و نشیب سیر، توصیف آن همیشه مثبت و کارکردهایش بی‌شمار بوده است؛ از راندن شیاطین و ارواح، تا عشق، شجاعت، زندگی طولانی، باروری، وسیله خرید و فروش (نوعی پول) و پیشکش به درگاه خدایان تا پرستیده شدن توسط مصریان. سیر در باورهای مذهبی به گفته پلینی (Pliny) بزرگ، نویسنده و فیلسوف رومی، مصریان هنگام ادای سوگند، سیر و پیاز را به عنوان خدایانِ شاهد نام می‌بردند. گفته می‌شود که ساکنان پِلوسیوم (Pelusium) در مصر سفلی که پیاز را می‌پرستیدند، نه پیاز و نه سیر را به عنوان غذا مصرف نمی‌کردند. همچنین مصری‌ها به بردگانی که در کار ساخت اهرام به کار گرفته بودند، در کنار سایر مواد غذایی، جیره سیر هم می‌دادند؛ زیرا اعتقاد بر این بود که سیر از بیماری جلوگیری می‌کند و قدرت و استقامت را افزایش می‌دهد. سیر هم مثل ذرت نقشی افسانه‌ای در فرهنگ غذایی اقوام و ملت‌ها داشته و تنها یک ماده غذایی مفید به‌شمار نمی‌آمده. در جیزه غذایی کارگران سازنده هرم‌های مصر سیر وج, ...ادامه مطلب
