قرص غضروف ساز را کی بخوریم+ عوارض قرص غضروف ساز

اکثر قرص های غضروف'>غضروف ساز مثل گلوکزامین سولفات و گلوکزامین هیدروکلراید اغلب توسط بزرگسالان در دوز های 1500 میلی‌ گرم و به صورت روزانه و خوراکی تا مدت 3 سال استفاده می ‌شود. با پزشک تان صحبت کنید تا بفهمید چه دوزی برای بیماری خاص شما بهترین نتیجه را می‌ دهد.

یادتان باشد که گلوکزامین مورد استفاده در مکمل ‌ها اغلب از پوسته صدف ‌ها به دست می ‌آید. اگر به صدف آلرژی دارید، قبل از مصرف این مکمل‌ ها با پزشک تان صحبت کنید. همچنین، برخی از محصولات گلوکزامین به درستی برچسب ‌گذاری نشده ‌اند. در برخی موارد، میزان گلوکزامین موجود در محصول از هیچ تا بیش از 100 درصد مقدار ذکر شده روی برچسب محصول متفاوت بوده است. برخی از محصولات حاوی گلوکزامین هیدروکلراید هستند، در حالی که گلوکزامین سولفات روی برچسب ذکر شده است. (منبع)

هشدارهای مصرف داروهای غضروف ساز

نگرانی در مورد مصرف دارو های جدید همیشه وجود داشته است. شاید به همان اندازه که در مورد فواید دارو می‌ شنوید، در مورد مضراتش هم چیز هایی شنیده باشید. حتی بهترین دارو هایی که در مدت طولانی استفاده می ‌شوند هم خطراتی دارند. در کل هدف هر دارویی باید این باشد که بیشترین سود را برساند و در عین حال کم ترین آسیب را به شما وارد کند.

هنگام تصمیم ‌گیری در مورد مصرف یک دارو، به اطلاعاتی که از اینترنت و تبلیغات به دست تان می‌ رسد، تکیه نکنید. در صورت داشتن هر گونه نگرانی باید آن را با پزشک تان در میان بگذارید، او می ‌تواند در مورد مزایای احتمالی و خطرات احتمالی راهنمایی تان کند.

چگونه مفاصل خود را تقویت و مراقبت کنیم؟ (9 روش برای همیشه)

در این بخش قصد داریم برخی از ترس‌ های شما در مورد عوارض جانبی دارو های مربوط به غضروف را کم کنیم. پس با ما همراه باشید.

دلایل نگرانی بابت مصرف دارو های غضروف ‌ساز

در ادامه چهار دلیل متداول که ممکن است نگران تان کنند و راه برطرف کردن شان را توضیح می ‌دهیم.

• خطرات مشخص نیستند: لیستی از عوارض جانبی، مشکلات رایج و کم تر جدی با موارد نادر و جدی ‌تر تهیه کنید. ممکن است ندانید کدام یک از موارد موجود در لیست احتمالا رخ می ‌دهد، پس باید بدترین را در نظر بگیرید. به عنوان مثال هنگام مصرف بیس فسفونات (دارویی که برای درمان پوکی استخوان استفاده می ‌شود)، نکروز یا بافت مردگی استخوان فک و شکستگی‌ های غیر معمول استخوان ران دو عارضه جانبی نادر هستند که رخ می‌ دهند.

شما ممکن است انتظار این مشکلات را داشته باشید، اما واقعا نتوانید بفهمید که چقدر احتمال دارد اتفاق بیفتند. (منبع)

درمان درد مفاصل انگشتان دست در صبح (بعد از بیدار شدن از خواب)

یادتان باشد گاهی اوقات آمار و ارقامی در دسترس نیست، اگر هم باشد ، ممکن است به راحتی قابل درک نباشد. از پزشک یا داروساز تان بخواهید که داده ‌هایی را در اختیارتان قرار دهند که شفاف و گویا باشد.

• آمار و ارقام می ‌توانند شما را فریب دهند: نحوه ارائه اعداد در روی میزان درک شما از ریسک تاثیر دارد. به عنوان مثال، متوترکسات، یک داروی ضد روماتیسم تعدیل ‌کننده بیماری (DMARD) است که برای درمان آرتریت روماتوئید (RA) و آرتریت نوجوانان مصرف می ‌شود و با خطر 3% عفونت جدی همراه است. این یعنی از هر 100 نفری که به مدت یک سال با این دارو درمان می ‌شوند، 3 نفر مبتلا به یک عفونت جدی می ‌شوند. اگر یک داروی بیولوژیک ، به ویژه یک مهار کننده TNF-alpha به متوترکسات اضافه شود، این خطر به 5٪ افزایش می ‌یابد که یعنی از هر 100 نفری که با هر دو دارو درمان می ‌شوند، 5 نفر دچار عفونت جدی می‌ شوند.

یادتان باشد که فقط دانستن این که خطر ابتلا به عفونت به طور قابل توجهی افزایش یافته است، کافی نیست. درک اعداد و صحبت با پزشک در مورد نگرانی ‌های شما ممکن است ترس تان را کاهش دهد. البته از طرفی هم ممکن است خطر ابتلا به عفونت را بیشتر کند زیرا باعث می‌ شود برای کاهش درد و جلوگیری از تغییر شکل مفصل ، یک رویکرد درمانی تهاجمی‌تر را انتخاب کنید.

• عوارض دارو بدتر از خود بیماری است: دقیقا مشخص نیست که دارو در بسیاری از عوارض جانبی جدی چه نقشی دارد. گاهی اوقات خود بیماری، فرد را در معرض خطر مواجهه با مشکلات خاصی قرار می ‌دهد. به طور مثال رماتیسم خطر ابتلا به عفونت جدی که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند را افزایش می دهد و فهمیدن این که دارو های بیولوژیک تا چه حد ممکن است خطر را افزایش دهند را دشوار می ‌کند.

سن، سایر مشکلات سلامتی و سایر دارو ها هم می ‌توانند خطر برخی عوارض جانبی را افزایش دهند. مطالعات نشان می‌ دهد که ابتلا به دیابت، بیماری مزمن ریوی یا مصرف کورتیکواستروئید ها هم خطر عفونت جدی را در افرادی که از عوامل بیولوژیک مصرف می‌ کنند، بیشتر می‌ کند.

آیا عفونت مفاصل خطرناک است؟ 4 روش درمان سریع

یادتان باشد با این که می ‌توان مقصر یک سری از عوارض جانبی نادری را دارو ها دانست، اما پزشکان و محققان نمی ‌دانند که آیا واقعا ارتباطی بین این دو وجود دارد یا خیر.

• دارو های جدیدتر خطرات بیشتری دارند: با گذشت زمان، سازمان غذا و داروی آمریکا به منظور اطلاع ‌رسانی بهتر به مصرف ‌کنندگان در مورد خطرات احتمالی، تغییراتی را در برنامه ایمنی دارو اعمال کرد. طبق تغییرات جدید، دارو های جدیدتر ممکن است عوارض جانبی بیشتری نسبت به دارو های قدیمی داشته باشند، اما این به این معنا نیست که دارو های جدیدتر خطرناک ‌تر هستند.

به عنوان مثال، تعداد انگشت شماری از افراد مبتلا به رماتیسم در حین مصرف داروی بیولوژیک ریتوکسیماب (ریتوکسان) به لکوانسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML) مبتلا شده ‌اند. این خطر حدود 3 در 100000 تخمین زده می ‌شود. با این حال، به همان اندازه افراد مبتلا به لوپوس هم به PML مبتلا شده‌ اند، در صورتی که هیچ وقت دارو های بیولوژیک مصرف نکرده‌ اند اما با سیکلوفسفامید، (دارویی برای درمان بیماری ‌های کلیوی و سایر بیماری ‌ها) درمان شده ‌اند.

ابتلا به PML با ریتوکسیماب باعث اجباری شدن درج هشدار جعبه سیاه از طرف FDA‌شد. سیکلوفسفامید، داروی قدیمی ‌تری که پیش از روش ‌های جدید گزارش ‌دهی ایمنی وجود داشته است، این هشدار را ندارد، در صورتی که ممکن است باعث ایجاد PML در بیماران شود.

یادتان باشد باز هم ابهاماتی در مورد عوارض جانبی وجود دارد، حتی اگر به نظر برسد که دارو های جدیدتر به دلیل نحوه گزارش آن ها با عوارض جانبی نادر بیشتری همراه هستند.

برای کاهش خطرات چه کار باید کرد؟

فقط به این دلیل که یک دارو با خطرات خاصی همراه است، معنایش این نیست که هیچ کاری نمی‌ توانید در مورد آن ها انجام دهید. بسیاری از عوارض جانبی جدی را می ‌توان با استراتژی‌ های هوشمندانه و همکاری شما و پزشک کاهش داد یا از وقوع شان جلوگیری کرد.

38 غذای عالی که برای سلامتی درطول عمر باید مصرف کنید

آزمایش ‌های ساده آزمایشگاهی اغلب می ‌توانند نشانه ‌های اولیه یک مشکل را شناسایی کنند، بنابراین می ‌توان اقداماتی را برای جلوگیری یا به حداقل رساندن آن انجام داد.

• کبدتان را آزمایش کنید. از آن جایی که متوترکسات می ‌تواند بر کبد تأثیر بگذارد، معمولا توصیه می ‌شود قبل از شروع و در حین استفاده از متوترکسات مرتبا آزمایش مشکلات کبدی انجام شود. برای کاهش خطر مشکلات کبدی اگر مکمل اسید فولیک مصرف می‌ کنید، با پزشک تان مشورت کنید.
• میزان تحلیل استخوان را ارزیابی کنید. پوکی استخوان عارضه جانبی اصلی مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئید است. معمولا توصیه می ‌شود به مدت سه ماه یا بیشتر تراکم مواد معدنی استخوان را هنگام استفاده از کورتیکواستروئید ها، تحت نظر بگیرید.
• به متخصص پوست مراجعه کنید. افرادی که دارو های بیولوژیک مصرف می ‌کنند باید حداقل سالیانه برای معاینه کامل به متخصص پوست مراجعه کنند زیرا خطر ابتلا به سرطان پوست با این دارو افزایش می ‌یابد.
• مراقب عفونت ‌ها باشید. برای کاهش خطر عفونت‌ های جدی هنگام مصرف دارو های سرکوب ‌کننده سیستم ایمنی، مطمئن شوید که همه واکسن ‌های توصیه‌ شده را زده ‌اید. نسبت به هر گونه علائم اولیه سرماخوردگی هوشیار باشید زیرا درمان زود هنگام عفونت‌ های مجاری هوایی می‌ تواند به پیشگیری از ایجاد یک مشکل جدی ‌تری که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، کمک کند.
• ببینید چه دوز هایی مناسب تان هستند. اگر از دارو های مسکن استفاده می ‌کنید، بدانید چه دوزی برای شما بی‌ خطر است و حواس تان به استامینوفن به عنوان ماده تشکیل‌ دهنده دارو های مسکن باشد.