پرخوری عصبی یا بولیمیا و ۸ چیزی که باید درباره آن بدانید

پرخوری عصبی نوعی اختلال تغذیه ای است که مانند بسیاری از اختلالات مشابه دیگر، پیچیده بوده و هنوز به طور کامل درک نشده است. علت آن می تواند ترکیب ژنتیکی و عوامل روانشناختی و محیطی باشد. افراد مبتلا به بولیمیا مقدار زیادی غذا می خورند و سپس سعی می کنند از طریق رفتار های جبرانی مانند استفراغ، استفاده از ملین ها، مصرف قرص های لاغری و ورزش، کالری های اضافی را دفع کنند. در این چرخه، حس شرم و خجالتی به فرد دست می دهد که حاضر است برای مدت طولانی این اختلال را مخفی نگه دارد.

ویژگی های شاخص افرادی که دچار پرخوری عصبی یا بولیمیا هستند چیست؟

بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا شرایط روانی مشترکی دارند و استرس و اضطراب در میان آنها بسیار شایع است. این افراد اغلب در تعدیل احساسات خود مشکل دارند و نمی توانند میانه رو باشند. رژیم گرفتن یا اختلال در تغذیه می تواند احتمال ابتلا به بولیمیا را افزایش دهد. در برخی موارد، در بدن به علت محرومیت مداوم از غذا تحولاتی ایجاد می شود و فرد پس از پرخوری عصبی(بولیمیا) به بی اشتهایی عصبی(آنورکسیا) مبتلا می شود.

مطالعات اخیر نشان داده است که بین مغز انسان سالم و بیمار مبتلا به بولیمیا، تفاوت های بسیار واقعی در پردازش های عصبی وجود دارد.

به طور کلی اختلالات تعذیه ای چگونه ایجاد می شوند؟

اختلالات تغذیه ای با یک انرژی منفی (بیشتر بودن میزان سوخت و ساز فرد نسبت به میزان کالری دریافتی) آغاز می شوند که اغلب (نه همیشه) با کاهش وزن همراه است. این محدودیت اولیه ی کالری معمولا در پاسخ به عوامل استرس زای محیطی مانند قلدری، شرم از چاقی، وزن کردن دانش آموزان در مدارس، تحصیل در رشته های مرتبط با تغذیه، فشار برای لاغری، لزوم کاهش وزن برای شرکت در ورزشی خاص و یا توصیه ی پزشک برای کاهش وزن صورت می گیرد.

در موارد دیگر  این انرژی منفی می تواند در نتیجه ی یک بیماری یا جراحت یا سوء استفاده جنسی به فرد منتقل شده باشد که منجر به بی اشتهایی می شود.

۸ حقیقت مهم درباره پرخوری عصبی

1. افسردگی اغلب همزمان با پرخوری عصبی به سراغ فرد می آید. در بسیاری از موارد، افراد افسرده بیشتر از سایرین مستعد ابتلا به این اختلال هستند.

1. پرخوری عصبی می تواند در باروری زنان اختلال ایجاد کند. بولیمیا مستقیما بر چرخه ی تولید مثل اثر می گذارد و در برخی موارد حتی می تواند باعث ناباروری شود.
2. تاثیرات پرخوری عصبی می تواند به سلامت کلی بدن نیز آسیب برساند. بولیمیا می تواند باعث خشکی پوست، اختلالات کلیوی، مشکلات گوارشی، کم خونی و مشکلات دیگر شود.
3. بولیمیا یک اختلال دائمی و همیشگی است. بیشتر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، تا آخر عمر مجبورند آن را تحمل کنند.
4. ممکن است بولیمیا ژنتیکی باشد. در برخی موارد والدین بیماران نیز از همین اختلال رنج می بردند.
5. همه ی افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا بوده لاغر نیستند و بسیاری از آنها وزن طبیعی دارند.
6. مردان نیز ممکن است به بولیمیا مبتلا شوند. با اینکه اکثر جمعیت بیماران را زنان تشکیل می دهند اما بسیاری از مردان نیز از این بیماری رنج می برند.
7. بولیمیا یک اختلال عصبی است که خود را فیزیکی نشان می دهد اما در مغز انسان آغاز می شود.

علت های پرخوری عصبی

علت اصلی پرخوری عصبی هنوز مشخص نشده است اما گمان می رود که چند عامل، مشترکا باعث ایجاد اختلالات تغذیه ای می شوند. این عوامل می توانند ژنتیکی، محیطی، فیزیکی و فرهنگی باشند. برخی از اصلی ترین علت های بولیمیا عبارت است از:

• تغییرات و تحولات پر استرس زندگی
• داشتن سابقه ی سوء استفاده جنسی یا آسیب روحی
• تصویر ذهنی منفی از خویش
• کمبود اعتماد به نفس
• حرفه ها یا فعالیت هایی که روی ظاهر و اجرای فرد تمرکز دارند.

علائم قابل شناسایی پرخوری عصبی

اگر از اطرافیانتان، شخصی را می شناسید که بیشتر زمان خود را در دستشویی یا باشگاه می گذارند، ممکن است دچار رفتار های جبرانی شده است. در این صورت بهتر است برای اطمینان بیشتر، به نشانه های دیگری نیز در این فرد توجه کنید.

نگرانی و ترس از افزایش وزن یکی از شاخص های روحی بولیمیا می باشد. در صورتی که این فرد مدام از وزن یا ظاهر خود سخن می گوید، ممکن است در شرف ابتلا به یک اختلال تغذیه ای باشد.

افراد مبتلا به بولیمیا معمولا به تنهایی غذا می خورند و نشانه های آن را نیز از بین می برند. اگر متوجه فقدان مقادیر زیادی از غذاهایتان شده اید و یا بسته های باقی مانده از غذا را در سطل آشغال مشاهده کردید، می توانید به پرخوری عصبی شک کنید.

برخی بیماران بولیمیا، به علت تلاش برای استفراغ کردن، روی دست خود نشانه هایی از برخورد انگشتان با دندان هایشان باقی می ماند. روی صورت آنها نیز معمولا قرمزی هایی ناشی از ترکیدن رگ های خونی وجود دارد. پس از پرخوری بسیار، این افراد نیاز شدیدی نسبت به پس دادن این کالری ها در خود احساس می کنند. به همین دلیل  به دستشویی یا باشگاه می روند.

چه کسانی در خطر ابتلا به پرخوری عصبی هستند؟

طبق نظر موسسه جهانی سلامت روانی، یک درصد از جمعیت بزرگسالان آمریکا در مقاطع مختلف زندگی خود دچار بولیمیا می شوند. ۲.۸ درصد جمعیت دچار اختلال پرخوری بدون رفتار های جبرانی هستند. طبق آمار های این موسسه، زنان (خصوصا زنان جوان) بیشتر از مردان مستعد ابتلا به اختلالات تغذیه ای مانند بولیمیا، پرخوری و بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا) هستند. البته باید گفت که بولیمیا می تواند تمام افراد جامعه را بدون در نظر گرفتن جنسیت، سن، وضعیت اقتصادی یا شیوه زندگی شان تحت تاثیر قرار دهد.

عواقب جدی پرخوری عصبی

برخلاف بی اشتهایی عصبی، افرادی که مبتلا به پر خوری عصبی هستند، دچار کاهش وزن شدید نمی شوند؛ اما این پرخوری و پس دادن غذا می تواند عواقب جدی را برای آنها به همراه داشته باشد مانند:

• پوسیدگی دندان
• خشکی پوست
• ضربان قلب نامنظم
• قرمزی چشم
• کاهش میل جنسی
• عدم درک صحیح
• کم خونی
• کاهش فشار خون
• زخم ها
• پارگی مری از استفراغ بیش از حد
• نامنظم شدن عادات ماهیانه
• یائسگی زود هنگام
• اختلالات کلیوی
• سقط جنین
• مرده به دنیا آمدن جنین
• نقص مادرزادی

درمان پرخوری عصبی

از آنجایی که بولیمیا اغلب ریشه در کمبود اعتماد به نفس دارد، نقش مشاور و روانشناس در درمان فرد بسیار اهمیت دارد. درمان پرخوری عصبی معمولا شامل:

• قطع چرخه ی پرخوری و پس دادن کالری: بخش اصلی درمان بولیمیا شامل شکستن این چرخه ی مضر و آغاز روند غذاخوردن طبیعی است.
• دور کردن افکار منفی: قدم بعدی برای بهبود بولیمیا، شناخت و تغییر باور های غیرمنطقی درباره ی وزن، ظاهر بدن و رژیم غذایی.
• حل مشکلات روحی: آخرین بخش از درمان بولیمیا بر بهبود مشکلات روحی تمرکز دارد که ممکن است ریشه ی اصلی اختلالات تغذیه ای وی باشد. این درمان ها ممکن است روابط میان افراد را هدف قرار دهد و شامل درمان های رفتاری شناختی، رفتاری مناظره ای و غیره باشد.

برای درمان بولیمیا درنگ نکنید و عوارض آن را جدی بگیرید و به سرعت به یکی از مراکز مشاوره در نزدیکی محل زندگی تان مراجعه کنید.