کتاب کاله

به طور کلی برای بررسی و شناخت واقعی فرهنگ یک کشور، درک غذاهای آن کشور یکی از بهترین روش‌هاست که می‌توانید انجام دهید.

در این مقاله ما فقط به تاریخچه آشپزی و آشپزخانه آلمانی نمی‌پردازیم، بلکه جنبه‌هایی مانند آداب غذا خوردن در آلمان، روندهای فعلی سرو غذا و سبک‌های مختلف و محبوب تهیه و سرو غذا در آلمان را برای آشنایی با فرهنگ غذایی آلمان بررسی خواهیم کرد.

اصول اولیه آشپزی آلمانی و سنت‌های آن

در اوایل سال ۱۰۰ پس از میلاد، تاسیتوس، مورخ رومی، آلمانی‌ها را «ملتی جنگ‌جو، سخت‌نوش، صادق و مهمان‌نواز» توصیف کرد. او از غذای آلمانی با ‌عنوان غذاهایی ساده اما دلچسب که شامل نان‌ها و غلات تهیه شده از جو، ارزن و جو، میوه‌های وحشی و انواع توت‌ها و شکار وحشی و مرغی بود که روی ظروف بزرگ برشته می‌شدند یاد کرده است. شیر و پنیر، به ویژه در مواقعی که شکار کم بود، هم تنوع غذایی آلمان را بالاتر برد.

آلمان قرن‌ها به عنوان بخشی ناهموار و متشکل از شهرهای بی‌شمار، دوک‌نشین‌ها و پادشاهی‌های کوچک‌تر شناخته می‌شد که با وجود تعامل خوبی که با هم داشتند، از نظر فرهنگی و از بسیاری جهات دیگر موجودیت‌های جداگانه‌ای برای خود تعریف کرده بودند. و در واقع به خاطر همین تفاوت‌های منطقه‌ای و حتی شهری، آلمان همیشه کشوری با خرده فرهنگ‌های متفاوت در سبک آشپزی بوده و هست که اخیرا تا حدودی یکپارچه شده و تحت عنوان غذاهای ملی آلمان به جهان معرفی و عرضه می‌شوند.

اصول و سنت‌ها یا فرهنگ غذایی آلمانی

دستورالعمل‌ها یا رسپی غذاهای آلمانی همیشه در حال تکامل است و فرهنگ غذایی آلمانی در مقایسه با غذاهای فرهنگ‌هایی مانند ایتالیا که به آلمان نزدیک است، به طور کلی نسبتا جوان به شمار می‌آید. این به این معناست که اصول و سنت‌های پخت در آلمان از منطقه به منطقه فرق دارد و همین باعث شده که غذاهای کلاسیک خاصی را نتوان به یک نقطه خاص آلمان نسبت داد.

مواردی که در ادامه و به عنوان مواد غذایی خاص کشور آلمان به آنها اشاره می‌کنیم بخشی از غذاهای اصلی و پرطرفدار در سراسر آلمان و همچنین برخی از قوانین کلی آشپزی در این کشور است که تقریبا در هر آشپزخانه آلمانی تا حدی از آنها پیروی می‌شود.

سیب زمینی، چشم و چراغ غذاهای آلمانی

اگر قبلا به آلمان رفته باشید حتما تعجب کرده‌اید که چرا مردم این منطقه از دنیا این‌قدر سیب زمینی استفاده می‌کنند و چرا تنوع غذای آلمانی با سیب زمینی اینقدر بالاست.

سیب زمینی اولین بار در سال ۱۵۸۹ توسط یک گیاه‌شناس به مردم آلمان معرفی و به یک غذای اصلی تبدیل شد. سیب زمینی از گذشته تا به امروز بخش بزرگی از رژیم غذایی آلمانی را تشکیل می‌دهد و به روش‌های بسیار خوشمزه‌ای از پنکیک گرفته تا کوفته، سوپ و سالاد در آلمان پخته می‌شود.

پاسخ به این سوال این است که آلمانی‌ها همیشه دوست داشته‌اند سیب زمینی را به عنوان بخشی از فرهنگ غذایی خود به دنیا عرضه کنند و اساسا فکر می‌کنند که سیب زمینی آنها با بقیه سیب‌زمینی‌های دنیا متفاوت است. و حتی در بسیاری از کتاب‌های آشپزی آلمانی هنوز هم سیب‌زمینی را به عنوان یک دسته کاملا جدا از سبزیجات، میوه‌ها، گوشت‌ها و غذاهای دریایی می‌شناسند و برایش تشخص خاصی قائل هستند!

و این به این معنا است که دستورالعمل یا رسپی‌های مبتنی بر سیب زمینی در آلمان بسیار گسترده هستند، اگرچه معمولا به عنوان غذاهای مستقل یا به عنوان غذای جانبی یا ساید در میز غذا دیده می‌شوند.

کوفته سیب زمینی آب‌پز آلمانی و فرهنگ غذایی آلمان

درست است که این روزها سیب‌زمینی سرخ شده محبوب‌ترین روش سرو سیب زمینی در دنیاست و البته می‌توان این محبوبیت را به مک دونالد نسبت داد و حتی به این محبوبیت McDonaldization گفت اما برای آلمانی‌های سنتی‌ترین و محبوب‌ترین ساید غذا کلوشن (Klöschen) که نوعی کوفته سیب‌زمینی آب پز است، می‌باشد.

اما در جنوب آلمان به ویژه در بایرن، اشپاتزل (Spätzle) یک جایگزین رایج است که از خمیر بر پایه تخم مرغ تهیه می‌شود و اغلب به عنوان غذای اصلی با سبزیجات، سس‌‎ها و سالاد سبزیجات یا گوشت تازه سرو می‌شوند.

نان رایج‌ترین غذای جانبی یا ساید آلمانی

آلمانی‌ها بیش از ۳۰۰ نوع نان درست می‌کنند و حتی موزه نان دارند. آلمانی‌ها در هر وعده غذایی‌شان یک بشقاب یا سبد نان تازه در میز غذایشان دارند. نان مورد استفاده در آلمان یا شامل نان سفید ساده، نان غلات کامل یا چیزی تصفیه شده‌تر مانند شوارتزروگنبروت (نان بسیار تیره و تقریبا سیاه بر پایه چاودار) است.

از دید آلمانی‌ها نان به هضم غذا کمک می‌کند و در رستوران‌های آلمانی، نانی که کنار غذا سرو می‌شود معمولا به‌عنوان حسن نیت به جای یک غذای جانبی یا ساید ویژه غذا به صورت رایگان ارائه می‌شود.

نان تست را فراموش نکنید

آلمانی‌ها دوست دارند در وعده‌های غذایی بزرگ‌تر و جمعی خود نوشیدنی بنوشند. اما نان همیشه جایگاه خودش را در سر میز آلمانی داشته و دارد بنابراین مهم است که همیشه و همه جا سر میز آلمانی‌ها نان تست سرو شود.

گوشت کبابی، پادشاه گوشت‌ها در آلمان

راه‌های زیادی برای سرو و پخت گوشت در آلمان وجود دارد با این حال، محبوب‌ترین روش استفاده گوشت در آلمان به روش رولتی، یا برای تهیه انواع سوسیس بخصوص براتوورست یا شنیتسل که همگی معمولا سرخ می‌شوند، است.

کباب‌پزی هم یکی از ویژگی‌های رایج فرهنگ آشپزی آلمانی است. کباب پز کردن گوشت در آلمان به همان اندازه که یک وعده غذایی است، یک فعالیت اجتماعی هم محسوب می‌شود که اغلب برای مهمانی‌های و گردهمایی‌های مختلف استفاده می‌شود.

آبجو نوشیدنی تمام فصول، بخشی از فرهنگ نوشیدن آلمانی‌ها

مطمئنا به لطف اکتبرفست یا جشن اکتبر (Oktoberfest)، که یک جشن بزرگ آلمانی است، ارتباط بسیار قوی بین آلمانی‌ها و آبجو ایجاد شده است. با این حال، چیزی که کمتر در مورد آن صحبت می شود این است که اکثر آلمانی‌ها، حتی آنهایی که در جشنواره سالانه باواریا شرکت نمی‌کنند، در طول سال آبجو زیادی مصرف می‌کنند.

در آلمان هم مثل اکثر کشورهای همسایه یعنی فرانسه، ایتالیا و بیشتر مناطق مدیترانه، الکل معمولا در ساعات آخر روز خورده می‌شود اما خوردن یک لیوان نوشیدنی الکی در وعده ناهار هم خیلی غیرعادی نیست. به خصوص اگر آبجو باشد.

همان‌طور که در مورد سیب زمینی گفته شد، آبجو هم در آلمان به یک ماده غذایی اصلی است که بسیار متفاوت از سایر انواع الکل با آن برخورد می‌شود.

قوانین غذاخوری و آداب میز در آلمان

مانند هر کشور دیگری، آلمان هم پر از سنت‌های آشپزی و قوانین غیررسمی در مورد آداب سفره و میز و آشپزی است. گاهی اوقات، این موارد ممکن است برای خارجی‌ها کمی گیج‌کننده باشد، به خصوص که به ندرت با صدای بلند توضیح داده می‌شوند. بنابراین برای ما ایرانی‌هایی که این روزها خیلی به مهاجرت به آلمان فکر می‌کنیم دانستن این قوانین خالی از لطف نیست.

در آلمان همه سوسیس‌ها مثل هم نیستند

مطمئنا، سوسیس یک عنصر اصلی فرهنگ آلمانی است که تقریبا در هر مناسبت اجتماعی که غذا در آن باشد جایگاه خودش را دارد. با این حال، یک اشتباه رایج این است که فرض کنیم همه سوسیس‌ها یکی هستند.

حقیقت این است که قوانین پنهان زیادی در آلمان در مورد سرو و تهیه سوسیس بین آلمانی‌ها رواج دارد. و در واقع این‌که کدام نوع سوسیس باید کجا سرو شود تفاوت وجود دارد. باواریایی‌ها اصرار دارند که سوسیس سفید (Weißwurst)، با آن گوشت تقریبا سفید متمایزش، فقط باید برای صبحانه مصرف شود.

سوسیس کاری (Currywurst) که یک اختراع نسبتا مدرن است و ترکیبی از یک براتوورست کلاسیک با یک سس تند تند است، تقریبا به طور انحصاری به عنوان غذای خیابانی یا در رستوران‌ها به عنوان میان وعده سرو می‌شود.

آداب استفاده از کارد و چنگال در آلمان

در حالی که برخی از فرهنگ‌های غذایی آسیایی مثل فرهنگ غذایی چین ترجیح می‌دهند روی زمین و با چاپستیک غذا بخورند، در آلمان غذا خوردن پشت میز و با کارد و چنگال رایج است.

آلمانی‌ها به ندرت با دست غذا می‌خورند مگر این‌که غذای بیرون‌بر یا غذای خیابانی بخورند. در آلمان چنگال و چاقو وسایل و ظروف اصلی غذا در آلمان به شمار می‌روند که معمولا چنگال همیشه در دست چپ و چاقو در دست راست نگه داشته می‌شود.

نکته مهم دیگری که در زمان خوردن غذا در آلمان باید به عنوان فرهنگ غذایی آلمان به آن احترام بگذارید این است که باید قوانین مربوط به قرار دادن دست را سر میز غذای آلمانی به درستی رعایت کنید. در بسیاری از کشورها، قرار دادن آرنج روی میز بی‌ادبی تلقی می‌شود و در آلمان هم این امر صادق است.

با این حال، مودبانه نیست که حین صرف غذا دست راست خود را آزاد و روی پایتان بگذارید و باید همیشه از قاشق و چنگال خود با هر دو دست استفاده کنید، به جز در هنگام نوشیدن.

نکته مهم دیگر در هنگام صرف غذا در آلمان این است نباید غذایتان را از همان ابتدا به تکه‌های کوچک‌تر برش دهید. درستش این است که فقط قسمتی از غذایتان را که می‌خواهید بخورید، با استفاده از چنگال و چاقو به صورت پشت سر هم برش دهید.

فرهنگ و قوانین رستوران‌های آلمانی

اگر به غذا خوردن در بیرون از خانه و در رستوران آلمانی علاقه دارید، چند نکته وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

اول از همه، بعید است که همراه با غذا، آب رایگان سرو شود. بنابراین اگر آب می‌خواهید باید سفارش دهید.

این روزها در بسیاری از رستوران‌های آلمانی دیگر خبری از رسم سرو نان رایگان وجود ندارد بنابراین اگر نان می‌خواهید حتما سفارش دهید.

نکته مهم دیگری که در رستوران‌های آلمانی با آن روبرو می‌شوید و شاید تعجب کنید این است که در بسیاری از رستوران‌ها در آلمان هزینه غذا فقط باید به صورت نقدی پرداخت شود.

در رستوران آلمانی حواستان به مکالمه‌تان باشد چون داشتن مکالمه بیش از حد بی‌ادبی تلقی می‌شود. پس اگر در رستوران بودید و مدام حرف زدید و افراد حضار در رستوران با حرکات به شما تذکر دادند تعجب نکنید.

در آلمان با احتیاط انعام بدهید

در آلمان، انعام دادن کاری رایج و بدیهی است، اگرچه نه به اندازه ایالات متحده امری عادی و نه آنطور که انتظار می‌رود. به طور کلی در آلمان، آلمانی‌ها پرداخت انعام را با گرد کردن عدد در صورتحساب به رستوران پرداخت می‌کنند.

ضمنا خاطرتان باشد که انعام را نباید با گذاشتن در پاکتی که پیش خدمت برایتان می‌آورد بگذارید. در عوض انعام را باید زمانی که گارسون برای لحظه‌ای کنار میز شما می‌ایستد و شما می‌خواهید مبلغ را پرداخت کنید، اعلام کنید. گارسون هم قبل از رفتن شما باقی پولتان را به شما پس می‌دهند.

فرهنگ غذایی آلمان امروزی

تا اینجا چیزهای زیادی در مورد آنچه که آلمانی‌ها معمولا می‌خورند و این‌که جنبه اجتماعی و فرهنگ غذاخوری آلمانی‌ها چیست یاد گرفتیم. اما در ادامه در مورد بزرگ‌ترین گرایش‌های فرهنگ غذایی آلمان یعنی این که چه نوع مکان‌هایی برای صرف غذا در آلمان پرطرفدارتر هستند،  و سفارش غذای بیرون از خانه چگونه است؟ صحبت خواهیم کرد.

دلیوری غذا بخشی از فرهنگ مدرن غذایی در آلمان

حتی قبل از همه‌گیری کووید، تحویل مواد غذایی به درب منزل یک انتخاب واقعا محبوب در میان بسیاری از آلمانی‌ها، ساکنان شهری و حومه شهر بوده است.

 و خوب این عادت در آلمان اصلا تعجب‌آور نیست، چون هم معمولا بسیار مقرون به صرفه است و هم مطابق با کلیشه‌های آلمانی، بسیار سر وقت انجام می‌شود.

بین بار و Kneipe در آلمان تمایز قائل شوید

کافه‌ها و میخانه‌ها، مانند بسیاری از اروپا، پاتوق‌های محبوب آلمانی‌ها در آلمان هستند. با این حال، آلمان یک نوع سبک خاص به اسم بار به نام Kneipe دارد که سبکی از بارهای قدیمی است که عمدتا مشروبات الکلی و آبجو سرو می‌کنند.

نشستن طولانی مدت در Kneipe بسیار رایج است و حتی گاهی اوقات انتظار می‌رود که افرادی که دور یک میز بزرگ می‌نشینند غریبه باشند و به واسطه خوردن نوشیدنی با هم آشنا شوند.

فقط اگر در آلمان به کنایپه رفتید به یاد داشته باشید که قبل از نشستن دور میز شخص دیگر با مهربانی ابتدا از او بپرسید: آیا اینجا هنوز خالی است (hier noch frei) است؟

برای امتحان جدیدترین غذاهای فیوژن به شهرهای مدرن آلمان بروید

در بزرگ‌ترین، شیک‌ترین و جوان‌ترین مناطق شهری آلمان مانند برلین، هامبورگ و کلن، رستوران‌های تلفیقی یا رستوران‌های فیوژن همه‌گیر هستند.

غذاهای خارجی به خصوص بعد از پایان جنگ جهانی دوم همیشه در آلمان محبوب بوده‌اند. آلمان بعد از طی کردن دو جنگ جهانی، سبک خاصی از غذا در جنگ جهانی را تجربه کرد. فرانکفورت مملو از رستوران‌های عالی تایلندی، کره‌ای و ژاپنی است، در حالی که برلین برخی از قدیمی‌ترین و بهترین مکان‌های ترکی، ویتنامی، فرانسوی و ایتالیایی را در خود جای داده است که می‌توانید به آنها سر بزنید و از خوردن غذاهای محلی آنها لذت ببرید.

با این حال، در سال‌های اخیر مراجعه به رستوران‌های فیوژن یا ترکیبی که در واقع نوعی از رستوران‌هایی است که غذاهایی با ترکیب‌های متنوع از ملل مختلف را دارند، رایج شده است.

شاید دلیل اصلی ایجاد این سبک از سرو غذا در آلمان وجود مهاجران متنوع از کشورهای متنوعی باشد که برخی از آنها جزو گروه نسل‌های چهارم یا پنجمی هستند که ساکن آلمان شده‌اند.

به طور کلی در آلمان مکان‌هایی مثل HafenCity یا سنت پائولی در هامبورگ یا کروزبرگ در برلین معروف‌ترین رستوران‌های فیوژن آلمانی را در خود جای داده‌اند.

در روستاهای آلمان هنوز سنت‌ها حاکم هستند

در حالی که در شهرهای بزرگ‌تر آلمان مدرنیته حتی در مورد فرهنگ غذایی آلمان رواج یافته است. در شهرهای کوچک‌تر و روستاهای بی‌شمار آلمان اما هنوز آداب و رسوم گذشته که بخشی از فرهنگ غذایی آلمان هستند رواج دارند و مردم آلمان هم به آنها پایبند هستند.

این توجه به سنت‌ها بیشتر از هر جای دیگری در ایالت بایرن صادق است چون اساسا بایرن از بسیاری جهات محافظه‌کارترین ایالت در میان ۱۶ ایالت آلمان است.

غذای خیابانی در آلمان همیشه یک گزینه است

باز هم، این موضوع در شهرهای بزرگ بیش از هر جای دیگری صادق است، اما یک پدیده یعنی غذای خیابانی یکی از رایج‌ترین پدیده‌ها در کل آلمان است.

به دلیل نفوذ فرهنگی دیرینه آلمانی‌های ترک بر آلمان، بسیاری از محبوب‌ترین غذاهای خیابانی آلمانی مانند دونر کباب و کوفته منشا ترکی دارند.

دیگر غذاهای خیابانی رایج در آلمان مانند شاکشوکا (Shakshouka) و و شاورما (Shawarma)، اگرچه غذاهای ترکی نیستند اما عمدتا در پنج دهه گذشته توسط مهاجران ترک به آلمان آورده شده‌اند.

برخلاف برخی از کشورها که خوردن غذا در خیابان‌های غذا کاری نامحبوب و حتی تحقیرآمیز است در آلمان اما به آن به چشم یک روش رایج حتی به اندازه صرف غذا در رستوران در نظر گرفته می‌شود. حتی بسیاری از آلمانی‌ها ترجیح می‌دهند ناهار سنتی خود را با غذاهای خیابانی جایگزین می‌کنند تا بتوانند از عهده برنامه فشرده بسیاری از مشاغل تمام وقتشان بربیاینند.

فرهنگ غذایی آلمان فرهنگی بین‌المللی

غذای آلمانی و فرهنگ غذای آلمانی شبیه هیچ چیز دیگری نیست چون از فرهنگ‌های بسیاری الهام گرفته است. مثلا می‌توان ریشه بسیاری از غذاهای سنتی در آلمان را در فرهنگ یهودی یا اروپای شرقی ردیابی کرد و همین وجه از فرهنگ غذای آلمانی است که آن را از سایر غذاهای اروپای مرکزی و غربی متمایز می‌کند.

The post فرهنگ غذایی آلمان و هر آنچه باید در مورد آن بدانید appeared first on کتاب کاله.

اما بد نیست همین ابتدا و قبل از آشنایی با مراسم چای مهم در دنیا این را بدانید که نوشیدن چای در دنیا به روش‌های مختلف تهیه و سرو می‌شود و نوشیدن چای فقط به نوشیدن نوشیدنی گرم خلاصه نمی‌شود. نوشیدن چای در جای‌جای دنیا پر از جزئیات است و این جزئیات و رسوم و آداب دم کردن چای از ظروفی که برای تهیه و سرو چای استفاده می‌شود تا انواع چای و روش‌های نوشیدن آن را شامل می‌شود.

مراسم چای ژاپنی

چای یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌ها در ژاپن است و مراسم چای یا به قول خود ژاپنی‌ها «چادو» یا «سادو» یک رویداد بسیار مهم و ویژه در این کشور است که نشان از مهمان نوازی مردم ژاپن دارد.

از دید ژاپنی‌ها زمانِ نوشیدن چای، زمانی برای استراحت و لذت بردن از زیبایی چیزهای ساده اطراف است. دو نوع مراسم چای در ژاپن (Japanese tea ceremony) وجود دارد. یکی از آنها «چایو (Chanoyu)» که گاهی اوقات ماچا نامیده می‌شود و دیگری «سنچا» است. کلمه چانویو یا چایو به معنی آب گرم برای چای است.

مراسم چانویو در ژاپن

مراسم چای چانویو (Chanoyu) یا ماچا که معروف‌ترین مراسم چای ژاپنی است از حدود سال ۱۵۷۰ توسط استاد ذن Sen-no-Rikyu شروع شد.

مراسم چای ژاپنی با چهار اصل اساسی مشخص می‌شود:

• هماهنگی (wa)
• احترام (kei)
• خلوص (sei)
• آرامش (jaku)

در مراسم چای ژاپن، هر حرکت، هر قدم و هر لحظه دقیقا تعریف می‌شود. مراسم چای ماچا در یک اتاق خاص به اندازه چهار و نیم تشک برگزار می‌شود (حصیر تاتامی که به عنوان تشک استفاده می‌شود از کاه برنج و در ابعاد ۱۷۰×۸۵ سانتی‌متر ساخته می‌شود).

مراسم چانویو در یک اتاق چای چوبی یا بامبویی به نام چاشیتسو (Chashitsu) برگزار می‌شود. معمولا این اتاق برای چهار مهمان مناسب است. باغ اطراف چایخانه با تعداد زیادی گیاهان سبز به جای گل، یک باغ صخره ای کوچک و یک رودخانه بسیار ساده است. مسیری از میان باغ می‌پیچد که به چایخانه می‌رسد. بنابراین دقت داشته باشید اگر به مراسم چای چانویو دعوت شده‌اید باید قوانین خاصی را هم رعایت کنید.

برای مراسم چای ژاپنی، اشخاصِ حاضر ابتدا باید در ورودی باغ منتظر بمانند تا آرام و آماده ورود شوند. وقتی در باغ منتظر هستند، «تیشو» یا استاد چای از آنها استقبال می‌کند. او برای نوشیدن و شستن دست‌های آن افراد، آب تازه می‌آورد. بعد از شستن چای، افراد حاضر باید دنبال تیشو به سمت چایخانه دنبال کنند.

تیشو در داخل اتاق چای، چای را با استفاده از پودر چای سبزی به نام «ماچا» درست می‌کند. برای درست کردن ماچا، چای را با آب جوش و همزنی از جنس بامبو خوب مخلوط می‌کنند و در کاسه‌های کوچکی سرو می‌کنند.

در این مراسم چای خوردن در ژاپن، مهمانان روی زمین دور یک میز کم ارتفاع می‌نشینند. هنگامی که تیشو چای را به حاضرین می‌دهد، افراد باید به او تعظیم کنند، کاسه چای خود را با دست چپشان بردارند و سپس آن را با دست راست خود ببرند و نگه دارند. سپس کاسه را جلوی خود قرار داده و آن را به سمت راست بچرخانند.

نکته مهم در این مرحله این است که نباید چای را از طرفی که رویش به آدم است آن را بخورد. و از طرف دیگر معمولا تیشو همراه این چای به حضار یک کیک شیرین یا موچی می‌دهد تعارف می‌کند تا با خوردن آن تلخی چای گرفته شود.

حاضرین در این مراسم وقتی چایشان را تمام می‌کنند باید کاسه را به سمت چپ بچرخانند و آن را روی میز و روبروی خود قرار دهند؛ فقط باید حواسشان باشد که کل چای را بنوشند! و بعد هم کاسه را به نشانه احترام به تیشو بدهند.

مراسم سنچا در ژاپن

مراسم چای‌نوشی سنچا (Senchado) از مراسم چای چانویو آرام‌تر و ساده‌تر است. با وجودی که قوانین سرو این چای هم سنتی است اما جزئیات آن به دست‌وپاگیری مراسم چانویو نیست و حضور در آن برای چای‌خورها راحت‌تر است.

اکثر مردم ژاپن اتاق چای اختصاصی برای خود ندارند اما اغلبشان عضو یک «کلوپ چای» هستند که هر هفته برای شرکت در مراسم چای به آنجا می‌روند.

مراسم چای چینی، مراسمی فراتر از نوشیدن چای

از نظر ادبا و مقامات رسمی چین باستان، چای نمایانگر «ظرافت، هماهنگی، دوستی و لطف» بود. عمل نوشیدن چای روشی است که در آن فرد می‌توانست «ذهن را پرورش دهد و یکپارچگی اخلاقی را بهبود بخشد» و به عنوان نوشیدنی ناب و دارای ویژگی‌های ظریف مورد تحسین قرار گرفت.

هنر نوشیدن و سرو چای یک رویداد مهم و خاص در چین و بخشی از فرهنگ غذایی چین است و به نوعی زمان نوشیدن چای در این کشور زمان استراحت و لذت بردن از طعم و بوی چای است.

در مراسم چای چینی همه چیز درباره چای است. بوها و طعم‌ها مهم‌ترین قسمت‌های مراسم هستند، بنابراین قوانین درست کردن و ریختن چای همیشه یکسان نیست.

در بیشتر مناطق چین چای را در قوری‌های کوچک سفالی درست می‌کنند. قابلمه را با آب جوش شسته و سپس برگ‌های چای را با استفاده از چاپستیک یا قاشق بامبو به قابلمه اضافه می‌کنند. در واقع برای درست کردن چای ابتدا برگ‌های چای را در قابلمه با آب داغ می‌شورند و بعد آب داغ را به برگ‌ها اضافه می‌کنند تا چای درست شود.

در تشریفات چای چینی، دمای آب مهم است. چای باید داغ باشد اما نباید آنقدری داغ شود که طعم چای را خراب کند. هنر تهیه و درست کردن چای در چین «چا دائو» نامیده می‌شود.

در کمتر از یک دقیقه بعد از دم کشیدن چای، شخص سروکننده چای یا استاد چای، آن را در فنجان‌های باریک کوچک می‌ریزد؛ اما ریختن چای را جدا جدا و برای هر فنجان انجام نمی‌دهد بلکه فنجان‌های چای را که به صورت دایره‌ای چیده شده‌اند را، یکباره پر می‌کند. حتی در شکل سنتی آن فقط در یک فنجان چای ریخته می‌شود و بعد دست به دست می‌چرخد و همه بخشی از آن را می‌نوشند.

نکته مهم در این مراسم چای این است که لیوان‌ها نباید کمی بیش از نیم پر شوند. اساسا چینی‌ها معتقدند که بقیه فنجان پر از دوستی و محبت است.

در ادامه این مراسم، سرور چای، یک فنجان به هر مهمان می‌دهد و از او دعوت می‌کند تا ابتدا چای را بو کند. شخص حاضر هم باید با سه بار ضربه زدن روی میز با انگشت از شخص سروکننده تشکر کند و بعد هم هر مهمان چای خود را در یک فنجان نوشیدنی می‌ریزد و از آنها خواسته می‌شود که فنجان باریک خالی را بو کنند. بالاخره چای را می‌نوشند.

چینی‌ها وقتی در چایخانه یا رستوران چای می‌نوشند به آن «یام‌چا» می‌گویند، «یام» به معنای نوشیدن است و «چا» به معنای چای است.

مراسم چای عروسی چینی

مراسم چای در چین فقط به آنچه در بالا گفتیم خلاصه نمی‌شود بلکه چینی‌ها مراسم سنتی دیگری هم برای سرو چای در عروسی‌هایشان دارند که به آن «مراسم چای عروسی چینی» می‌گویند.

در این مراسم عروس و داماد برای خانواده‌های خود از جمله والدین، پدربزرگ و مادربزرگ، خاله‌ها و عموها و سایر بزرگان محترم چای سرو می‌کنند.

این مراسم یکبار در منزل عروس و یک بار هم در منزل خانواده داماد انجام می‌شود. تقریبا شبیه آنچه ما ایرانی‌ها در مراسم خواستگاری داریم با این تفاوت که در ایران دم کردن و سرو چای توسط عروس انجام می‌شود.

در این مراسم زن و شوهر آرزوها و هدایای خوبی دریافت می‌کنند و این اقدامی است برای استقبال از عروس یا داماد، و در نتیجه هر دو خانواده را متحد می‌کند.

این مراسم یک نماد از گرد هم آمدن دو خانواده است و به زوج این فرصت را می‌دهد تا از افرادی که به بزرگ شدن آنها کمک کرده‌اند قدردانی کنند.

از طرف دیگر، این فرصتی است برای اعضای نزدیک خانواده که شخصا و به طور رسمی شادی، بهترین آرزوها و تبریکات خود را به این زوج ابراز کنند.

مراسم چای روسی مراسمی با سماور و کتری

چای احتمالا نوشیدنی مورد علاقه در روسیه است. چای روسی در قوری یا سماور یا کتری درست و سرو می‌شود.

در برخی مناطق  روسیه از سه قوری برای دم کردن چای استفاده می‌کنند که روی هم قرار می‌گیرند تا چای را گرم نگه دارند. اغلب قوری‌های مورد استفاده در مراسم چای روسی با تصاویری از داستان‌های عامیانه روسی تزئین می‌شوند و گاهی اوقات به شکل نماد یا سازه‌ای خاص ساخته می‌شوند تا زمانی که کنار هم قرار می‌گیرند مانند یک شخص یا حیوان به نظر می‌رسند.

نکته مهم این است که زمانی از سه قوری استفاده می‌شود که بخواهند دو نوع چای مختلف را همزمان درست کنند.

در قوری وسط معمولا چای سیاه قوی قرار می‌گیرد، در کوچکترین قوری هم چای گیاهی یا نعناع می‌ریزند و قوری بزرگ پایینی  که همان کتری ماست، آب داغ را در خود جای می‌دهد. چای‌ها را می‌توان با یکدیگر مخلوط کرد و در حین ریختن هر فنجان با آب داغ رقیق کرد. هر کسی می‌تواند نوع چایی را که دوست دارد مخلوط کند.

چای را از لیوان مخصوصی به نام استکان می‌نوشند که معمولا در یک نگهدارنده فلزی نقره‌ای به نام «پادستاکانیک» نگهداری می‌شود.

در روسیه معمولا چای را بعد از غذا می‌نوشند اما وقتی چای با سماور درست می‌شود، برای استفاده در تمام طول روز آماده است.

آب مورد نیاز برای چای روسی در سماور گرم می‌شود و با استفاده از تعداد زیادی برگ چای در قوری روی آن، چای تیره قوی درست می‌شود. چای پررنگ «زوارکا» نام دارد. چای آنقدر قوی است که قبل از نوشیدن آن باید با آب سماور رقیق شود.

یک قطره چای را با آب داغ گرفته شده از شیر یا دهانه جلوی سماور مخلوط می‌کنید. از آنجایی که آب مصرف می‌شود باید سماور را دوباره پر کنید و هر چند ساعت یکبار یک قابلمه چای سیاه تازه درست کنید.

برخی از سماورها کوچک هستند و تنها حدود سه لیتر آب را در خود جای می‌دهند اما برخی می‌توانند تا ۳۰ لیتر آب را در خود جای دهند. سماورها معمولا از فلز ساخته می‌شوند. می‌توانید آنها را در خانه‌ها، ادارات و رستوران‌ها ببینید.

مراسم چای کره‌ای مراسمی برای مناسبت‌های مهم

چای یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌ها در کشور کره و بخشی از فرهنگ کشور کره است. مراسم چای برای اولین بار بیش از هزار سال پیش در کره برگزار شد. اما مردم کره هنوز هم این مراسم چای را به عنوان یک مناسبت ویژه می‌دانند.

مراسم چای در کره شبیه به مراسمی است که در ژاپن و چین برگزار می‌شود اما به اندازه مراسم ژاپن رسمی نیست. راهبان بودایی کره‌ای ساعت‌های زیادی را صرف مراقبه می‌کنند و در مورد دین و زندگی خود فکر می‌کنند. آنها از مراسم چای هم برای کمک به مدیتیشن استفاده می‌کنند.

مردم عادی هم معتقدند که مراسم چای یک مناسبت معنوی است که ارتباط تنگاتنگی با مذهب آنها دارد. آنها می‌گویند: «چای یک نوشیدنی سالم، لذت‌بخش و محرک، پر از ویژگی‌های خوب است. تنهایی را کاهش می‌دهد و قلب شما را آرام می‌کند. و به طور کلی یک وسیله برای آرامش در زندگی روزمره است.

در بیشتر شهرها و حتی شهرهای کوچک کره، اتاق‌های چای وجود دارد که دوستان می‌توانند در آنجا جمع شوند و با هم چای بنوشند.

امروزه بسیاری از کره‌ای‌ها هنوز مراسم چای را برای مناسبت‌های مهم از جمله تولدها و سالگردهای خاص برگزار می‌کنند.

از سال ۱۳۹۲ تا ۱۹۱۰، مراسم چای به طور منظم در کاخ‌های کره برگزار می‌شد. «آیین چای روزانه» یک مراسم معمول در طول روز بود، اما «آیین ویژه چای» اکنون برای مناسبت‌های خاص از جمله عروسی‌های سلطنتی و دیدار از رهبران کشورهای دیگر اختصاص دارد.

ما را در سایت پرورش اندام دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : موزیک دان andam بازدید : 75 تاريخ : دوشنبه 21 آذر 1401 ساعت: 19:20