صعود به کلیمانجارو پس از غلبه بر ۴ سرطان!

ده سال پیش، توبی سمپل در حال مرگ بود.

او ملانوم مرحله ۴ داشت و به درمان پاسخ نمی داد. خانواده او به جایی رفتند که معتقد بودند آخرین تعطیلات او خواهد بود. او و شوهرش در مورد آسایشگاه صحبت کردند. او برای دخترانش نامه نوشت تا در نقاط عطف زندگی که بدون مادرشان تجربه می کردند بخوانند.

اما سمپل جان سالم به در برد – و در این ماه به یکی از ۷ قله ۷ قاره صعود کرد.

سفر سمپل به قله کوه کلیمانجارو، که قبلاً توسط ایستگاه تلویزیونی WDRB مستقر در لوئیزویل گزارش شده بود، هم جمع‌آوری کمک مالی برای یک موسسه خیریه در رواندا بود و هم فرصتی بود تا به خود نشان دهد از زمان تشخیص بیماری تا چه حد پیشرفت کرده است.سمپل یکی از کسانیست که پس از تجربه نزدیک مرگ بازمانده است تا دنیا را دیگر بار از نگاهی دیگر تجربه کند.

سمپل در سال ۲۰۱۳ با مرگ دست و پنجه نرم می کرد. توموری روی نخاعش فشار آورد. دیگری شروع به فرسایش استخوان ترقوه او کرد. تنها داروی موجود برای شرایط خاص او باعث شد یکی از تومورهای او چهار برابر شود.

در آن تابستان، توبی به اکسیژن مکمل وابسته بود و به سختی می‌توانست از رختخواب خارج شود. خانواده‌اش فکر می‌کردند که او چند ماه دیگر زنده است.

شوهرش، استیون سمپل، می‌گوید: این فصل عجیب و غریب زندگی از قرار ملاقات‌های پزشکان، ناامیدی، وحشت و اندوه بود.

سپس، استفان سمپل یک آزمایش بالینی را یافت که امیدوارکننده به نظر می رسید. او و خواهر همسرش فهرستی از بیمارستان‌های مشارکت کننده را تقسیم کردند و شروع به برقراری تماس کردند. پس از اینکه بیمارستانی در کارولینای شمالی گفت توبی سمپل می تواند به برنامه آن بپیوندد، او هر سه هفته یک بار به مدت یک سال برای درمان از جنوب ایندیانا به آنجا سفر کرد.

داروی جدید کار کرد. در سال ۲۰۱۵، یک اسکن با اخبار معجزه آسایی برگشت: نمونه هیچ شواهدی از بیماری فعال نشان نداد.

او بدون درد شروع به احیای زندگی پیش از سرطان خود کرد. او به دویدن نیمه ماراتن بازگشت و نامه هایی را که برای دخترانش نوشته بود سوزاند. سپس تصمیم گرفت در کلیمانجارو پیاده‌روی کند تا به نفع آفریقای جدید زندگی شود، یک موسسه خیریه مسیحی که از طریق آن از تحصیل یک دختر رواندایی حمایت مالی کرد. هر چند که پزشک وی موافق نبود.

شوهرش کمتر نگران بود. او گفت که می‌دانست او سرسخت است و نگران استخوان‌ها یا بدنش نبود. در عوض، او گفت، او به همسرش هشدار داد که اجازه ندهد پافشاری وی مانع توجهش به شرایط خاص ارتفاع و فشار وارده به بدنش شود.

توبی سمپل در ابتدا قرار بود در سال ۲۰۲۰ کوه پیمایی کند، اما به دلیل همه گیری کووید-۱۹ این سفر لغو شد. با زمان کافی برای تمرین، سمپل دوید و تمرینات اینتروال را انجام داد تا آماده شود. او قبلاً زیاد کوهنوردی نکرده بود، اما مطمئن بود که می تواند از پس این سفر بربیاید.

در ۱ فوریه، سمپل و ۱۷ نفر دیگر سفر به کلیمانجارو در شمال شرقی تانزانیا را آغاز کردند. گروه عمدتاً به مدت شش روز و نیم در سربالایی پیاده روی کردند: یک روز پنج مایل، در دیگری ۱۰ مایل، در دیگری هفت مایل. آن‌ها کوله‌پشتی‌های پر از لباس‌ها را برای هر شرایط آب و هوایی حمل می‌کردند، در حالی که باربران یک سرویس تور کوهنوردی، کوله های بزرگ‌تر خود را از یک کمپ به کمپ بعدی می‌بردند.

سمپل گفت، هر روز احساس می‌کردم که در یک کوه متفاوت هستم. بخش هایی از سفر از جنگل های بارانی گذشت، در حالی که بخش های دیگر نیاز به دست به سنگ داشت.

در روز قله، گروه در ساعت ۱۲:۳۰ صبح از خواب کوتاهی بیدار شدند و در طول شب سفر کردند و در نور روز به قله رسیدند.او گفت: «از اینکه توانستم یک کوله پشتی ۱۲ کیلویی را روی پشتم حمل کنم که نمی توانستم آن را حمل کنم، بسیار سپاسگزار بودم. “هیچ توضیحی برای آن وجود ندارد.”

پس از پیاده‌روی، سمپل همراه با گروه به رواندا برای جشنی با کودکان تحت حمایت پرواز کرد. او ۱۳۹۴۵ دلار برای برنامه غذایی آفریقای نیو لایف جمع آوری کرده بود و از دیدن این پول به جامعه ای که او عاشقش شده بود سپاسگزار بود.

بتی دیویس، سخنگوی موسسه خیریه، گفت که دانستن آنچه که سمپل تحمل کرده بود، انگیزه سایر کوهنوردان را در زمانی که برای ادامه حرکت تلاش می کردند، تقویت کرد.