کارل هرلیخ کوفر، بدنام مفید

دکتر کارل هرلیخ کوفر، متولد ۱۳ ژوئن ۱۹۱۶ در شواینفورت و درگذشت به سال ۱۹۹۱ در مونیخ، پزشک آلمانی و یکی از تاثیرگذارترین سرپرستان در صعود به قلل ۸۰۰۰ متری محسوب می شد. او تعداد زیادی اکسپدیشن آلمانی و اتریشی را برای صعود به این قلل راه اندازی کرد. با این حال همواره از طرف برخی از بنام ترین کوهنوردان مانند هرمان بول و رینهولد مسنر مورد نقد قرار گرفت.

پدر کارل، رودلف هرلیخ کوفر بازرس ارشد راه آهن و مادرش ترز نی مرکل نام داشتند. خانواده کوفر در ساال ۱۹۲۰ به ترانستین نقل مکان نمود. زمانی که کارل تصمیم گرفت به جای جنگل بان شدن به دنبال حرفه ی پزشکی برود، توسط پدر از ارث محروم شد. کارل پس از پایان دبیرستان از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۰ در دانشگاه مونیخ و در رشته پزشکی تحصیل نمود و سپس دستیار دکتر در مونیخ شد. او در طول جنگ جهانی دوم در بیمارستان مونیخ کار می کرد و از سال ۱۹۴۶ فعالیتش به عنوان پزشک عمومی را آغاز نمود. سپس از سال ۱۹۴۸ مطب خود را راه اندازی کرده و از سالهای ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۱ به طور همزمان به تحصیل در رشته روانشناسی هم پرداخت.

دوران کوهنوردی

کارل هرلیخ کوفر برادر ناتنی کوچکتر ویلی مرکل بود که در سال ۱۹۳۴ اکسپدیشن نانگاپاربات آلمان را سرپرستی کرده بود. ویلی مرکل در آن سال به همراه دو کوهنورد آلمانی دیگر و شش شرپا به دلیل طوفان درگذشت. شاید کارل روحیه کوهنوردی را از برادر ناتنی اش کسب کرده بود و همین موضوع باعث شد برنامه ریزی، سازماندهی و سرپرستی صعود به ۸۰۰۰ متری ها را هدف زندگی خود قرار دهد. خود او هرگز به هیچ یک از این قله های مرتفع صعود نکرد. تمرکز کارل بر تامین مالی، آماده سازی و همچنین مدیریت اکسپیدشن ها از بیس کمپ قرار گرفت.

او در طول سالهای ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۵ هشت بار به نانگاپاربات سفر کرد. اولین صعود نانگاپاربات در ۳ ژوئیه ۱۵۳ از طریق ضلع شمالی به عنوان بخشی از اکسپدیشن یادبود ویلی مرکل توسط وی سرپرستی شد که در جریان آن صعود هرمان بول توانست قله نانگاپاربات را برای اولین بار و به تنهایی صعود کند. (زیارت نانگاپاربات را در این رابطه مطالعه کنید.) تیم دیگر کارل در سال ۱۹۶۲ اولین صعود جبهه دیامیر در نانگاپاربات را به انجام رساند. کارل هرلیخ کوفر در سال ۱۹۷۰ سرپرست اکسپدیشن دیگری بود جبهه ۴۵۰۰ متری روپال نانگاپاربات را صعود کرد. گونتر مسنر که در طول این صعود به همراه برادرش رینهولد مسنر بود در بازگشت از کوه جان خود را از دست داد.

کارل هرلریخ در سال های ۱۹۷۱، ۱۹۷۲، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۵ اکسپدیشن های دیگری نیز در هیمالیا سرپرستی کرد. او در سالهای ۱۹۷۴، ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ راهی قطب شمال شد. در سال ۱۹۷۸ سرپرست صعود تیمی به اورست بود که در نتیجه ۷ کوهنورد توانستند به قله دست یابند. در سال ۱۹۸۶ و برای تولد ۷۰ سالگی و به عنوان آخرین سفر نیز سرپرستی تیمی دیگر برای صعود به کی۲ را به عهده گرفت.

مفید و بدنام

سبک رهبری کارل هرلیخ کوفر همواره به دلیل نوعی استبداد نقد می شد و بحث برانگیز بود. همچنین حقوق حاصل از برنامه ها نیز بر اساس گزارشات موجود توسط وی ضبط می شدند. کارل تمام حقوق و نتایج حاصل از صعود را پیش از برنامه از دیگر اعضا می گرفت. مقاومت در برابر این دیدگاه هم با پیگیری های گسترده در دادگاه همراه بودند که البته نهایتا کارل هلریخ کوفر به عنوان برنده شناخته شد. از جمله معروف ترین این منتقدان می توان به هرمان بول و رینهولد مسنر اشاره کرد.

اکثریت کوهنوردانی که او استخدام کرد می‌دانستند که مشارکت خود در یک اکسپدیشن را مدیون مهارت هرلیگکوفر در جمع‌آوری سرمایه از طریق حامیان مالی هستند. بنابراین کوهنوردان بریتانیایی به طعنه از آن به عنوان «مورد استرلینگ» یاد کردند.

یکی از اتهامات مشهور هرلیخ کوفر به اولین صعود نانگاپاربات باز می گردد. در آن سال وی، هرمان بول را از صعود به قله منع کرده بود و بول با عدم تمکین سرپرست به قله صعود کرد و از برخی نقطه نظرات این سند بی کفایتی کارل بود. با این حال این واقعیت مطرح است که بول تنها به لطف خوش شانسی زیاد توانست در آن شرایط آب و هوایی جان سالم به در برد. در گزارشات همچنین آمده است که به دلیل امتناع بول از دستور سرپرست یا احتمال به خطر افتادن سایر اعضای تیم وی از عملیات امداد و نجات بول نیز سرباز زده است. مستند این صعود بعدها توسط هانس ارتل ساخته شد.

هر چه که باشد، او مرد خارق‌العاده‌ای بود. یا او را دوست داشتید و یا از او متنفر بودید. سه علاقه بزرگ او دانشجویان پزشکی جوان، سازماندهی اکسپدیشن‌ها و رهبری پرونده‌های قضایی بودند. اساساً همه ما باید برای تشکر از او تشکر کنیم. راینهولد مسنر به طور خاص تبدیل به “رولینگ استون” کوهنوردان پاپ در پشت او شد.

هانس سالر: بین نور و سایه.

نمایش شخصیت هرلیگ‌کوفر در فیلم بلند نانگا پاربات اثر جوزف ویل‌مایر در سال ۲۰۱۰ توسط کلاوس پسر هرلیگ‌کوفر به عنوان “توهین و تحقیر” تلقی شد، به همین دلیل او علناً از شرکت سازنده درخواست عذرخواهی کرد.

هرلیخ کوفر در گورستان کلیسای کاتولیک سنت لورنتیوس در روتاچ-اگرن باواریا به خاک سپرده شد.