شیشاپانگما کجاست: راهنمای صعود و سایر نکات

شیشاپانگما ، همچنین با عنوان گوساینتاین شناخته می شود. این کوه به ارتفاع ۸۰۲۷ متر چهاردهمین قله ۸۰۰۰ متری جهان و آخرین قله در این فهرست می باشد. اولین صعود این کوه در سال ۱۹۶۴ به عنوان آخرین ۸۰۰۰ متری انجام شد.

گوساینتاین در زبان سانسکریت به معنای محل قدیس یا محل خدا است. این نام در ادبیات عامه استفاده می شود. به عنوان مثال در کمیک استریپ تن تن در تبت، یک پرواز ایر ایندیا در گوساینتاین سقوط کرده بود و تن تن، کاپیتان هادوک و تیم شرپا در جستجوی چانگ چونگ چن به این کوه سفر کردند.

شیشاپانگما کجاست؟

این کوه در جنوب مرکزی تبت و در پنج کیلومتری مرز تبت با نپال قرار دارد. شیشاپانگما تنها ۸۰۰۰ متری است که به طور کامل در قلمروی تبت چین واقع شده است. همچنین بلندترین قله در جوگال هیمال است که با لنگتانگ هیمال همسایه است و اغلب بخشی از آن محسوب می شود.

این کوه همچنین دارای یک قله فرعی به نام قله مرکزی می باشد.

آمار صعودها

برخی از صعودهای این کوه به درستی تایید نشده اند و یا مورد منازعه می باشند. دلیل آن صعود برخی از کوهنوردان به قله مرکزی کوه به ارتفاع ۸۰۱۳ متر میباشد. قله مرکزی در فاصله دو ساعتی قله اصلی قرار دارد.

۳۱ کوهنورد در صعود شیشاپانگما جان خود را از دست داده اند. یکی از معروف ترین آنها آلکس لوه بوده است. با این همه این کوه به عنوان آسانترین قله هشت هزار متری شناخته می شود. مسیر شمالی از طریق رخ شمال غربی و نیز مسیر شمال شرقی دسترسی نسبی آسانی دارند. به وسیله اتومبیل می توان به نزدیکی بیس کمپ کوه دست یافت. مسیرهای پرشیب تر در رخ جنوب غربی فنی تر می باشند و شامل ۲۲۰۰ متر صعود شیب ۵۰ درجه هستند.

اولین صعود شیشاپانگما

• اولین صعود به شیشاپانگما در سال ۱۹۶۴ صورت گرفت. این قله آخرین هشت هزارمتری اصلی بود که صعود گردید.
• این صعود توسط تیم چینی انجام شد.

برخی از تلاش ها و صعود های شیشاپانگما

• ۱۹۸۰ دومین صعود ، مسیر شمالی ، تیم آلمانی
• ۱۹۸۰ سومین صعود ، تیم اتریشی
• ۱۹۸۱ چهارمین صعود ، تیم ژاپنی ، مسیر شمالی
• ۱۹۸۱ پنجمین صعود ، مسنر به همراه موچلخنر ، قسمتی از یک تیم اتریشی
• ۱۹۸۲ رخ جنوب غربی ، مسیر بریتانیا ، دهلیز دست راست ، توسط داگ اسکات ، آلکس مک اینتایر ، راجر باکستر .
• ۱۹۸۷ رخ شمالی ، کارلوس کارسولیو ، وندا روتکویچ ، رامیرو ناوارت و وارکی
• ۱۹۸۷ مسیر غربی ، یرزی کوکوچکا ، آرتور هایزر ، از لهستان. کوکوچکا در مسیر بازگشت اسکی کرد.
• ۱۹۸۷ دهلیز مرکزی توسط آلن هینکس و استیو اوتچ
• ۱۹۸۹ شکاف مرکزی ، رخ جنوب غربی ، توسط آندره استرمفل و پاول کویچک
• ۱۹۹۰ دهلیز دست چپ ، رخ جنوب غربی ، ویتک کورتیک ، ارهارد لورتان و جین تریولت
• ۱۹۹۳ دهلیز آخر دست راست ، کریستوف ویلکی ، انفرادی
• ۱۹۹۳ صعود توسط تیم آرژانتینی
• ۱۹۹۶ آناتولی بوکرایف ، صعود انفرادی
• ۱۹۹۹ ادموند جویسا ، اولین فرود با اسکی از قله مرکزی
• ۲۰۰۲ رخ جنوب غربی ، مسیر کره ای ، توسط تیم کره جنوبی
• ۲۰۰۴ ژان کریستوف لافایل ، صعود مسیر بریتانیا در شرایط زمستانی و انفرادی در اواخر دسامبر ، این صعود به عنوان صعود زمستانی قبول نشد.
• ۲۰۰۵ اولین صعود زمستانی تقویمی توسط پیوتر موروسکی و سیمون مورو

• ۲۰۱۱ صعود انفرادی در ۱۰.۵ ساعت توسط اولی اشتک. بیس کمپ به بیس کمپ در ۲۰ ساعت.

مسیرها

مسیر عادی صعود به شیشاپانگما از طریق جبهه شمالی غربی و خط الراس شمالی است. این مسیر یکی از آسانترین راهها برای رسیدن به یک قله ۸۰۰۰ متری محسوب می شود و بارها آنرا اسکی کرده اند. بزرگترین چالش این مسیر عبور از قله مرکزی به قله اصلی در امتداد یک خط الراس چاقویی می باشد.

جبهه جنوبی این کوه حداقل شش مسیر دارد که از یک رخ ۱۸۰۰ متری بالا می رود. همه مسیر های این جبهه سخت هستند و نیاز به بالارفتن از شیب برف و یخ و قسمت های ترکیبی دست به سنگ وجود دارد. جبهه جنوبی شیشاپانگما برای اولین بار در سال ۱۹۸۲ توسط داگ اسکات، راجر باکستر و الکس مک اینتایر در قالب یک تیم بریتانیایی انجام گرفت. بیشتر صعودهای این جبهه به سبک آلپی بوده است.

راهنمای مسیر استاندارد صعود شیشاپانگما

اکسپدیشن ها به طور معمول در کاتماندو شروع می شوند. سپس باید از مرز کوداری عبور کنید و به تبت/چین خواهید رسید. پس از دو روز هم هوایی در ارتفاع ۳۴۰۰ متری، جیپ شما را به در عرض ۵ ساعت به کمپ رانندگان در ارتفاع ۴۹۰۰ متری می رساند. یک روش دیگر هم پرواز از کاتماندو به لهاسا/تبت است. (در عرض ۲ روز به کمپ رانندگان خواهید رسید.) از آنجا تجهیزات کوهنوردی شما توسط یاک ها به کمپ اصلی منتقل می شود. فاصله کمپ رانندگان تا بیس کمپ حدود ۱۸ کیلومتر است.

برای “مسیر معمولی”، کوهنوردان یک کمپ پایه در ارتفاع ۵۷۰۰ متری (۱۸ کیلومتری کمپ راننده ها)، کمپ ۱ در ۶۳۰۰، کمپ ۲ در ۷۰۰۰ متر و کمپ ۳ در ۷۴۰۰ متر برپا می کنند.

بیشتر مسیر برفی است و تا کمپ ۲ مشکلی نیست فقط شکاف های بزرگ در مسیر وجود دارد. بین کمپ ۲ و کمپ ۳ باید از یک شیب بسیار تند بالا بروید. بعد از کمپ ۳، تا قله، شیب ادامه پیدا می کند اما خیلی سخت نیست. بیشتر کوهنوردان در قله مرکزی توقف می‌کنند و از تیغه چاقویی به سمت قله اصلی عبور نمی کنند.

ارتفاع کمپ ها در مسیر استاندارد

• بیس کمپ: ۵۷۰۰ متر
• کمپ یک: ۶۴۰۰ متر
• کمپ دو: ۷۰۰۰ متر
• کمپ سه: ۷۴۰۰ متر

فاصله بین کمپ ها

فاصله بین کمپ ها به نقل از سامت پست به شرح زیر می باشد.

• کمپ راننده ها به بیس کمپ: ۱۸ کیلومتر، ۶ ساعت
• بیس کمپ به کمپ یک: ۶ کیلومتر، ۶ ساعت
• کمپ یک به کمپ دو: ۱ کیلومتر، ۳ ساعت
• کمپ دو به کمپ سه: ۱ کیلومتر، ۳ ساعت
• کمپ سه به قله: ۷ ساعت

سوالات رایج